Szczelina ta stanowi otwór naturalnej pustki skalnej, utworzonej w w proterozoicznych, przekształconych wapieniach, czyli groty zwanej Jaskinią z Otoczami lub Jaskinią pod Torami.
Nie jest duża - ma jedynie 13 metrów długości.
Jaskinia powstała w wapieniach krystalicznych (marmurach kalcytowych) z proterozoiku. Otwór jaskini stanowi wąską szczelinę 0,4 m szerokości i 1,7 m wysokości zwężającą się ku górze. Za otworem szczelina ta opada i po 2 m przechodzi w szerszy, ładnie myty korytarz. Tu też następuje skrzyżowanie korytarzy. Na przeciwko wejściowego korytarza znajduje się prawdopodobnie dalsza jego kontynuacja, obecnie ponad 1 m wnęka kończąca się osadami z dużą ilością otoczaków. Z tego miejsca idąc w lewo wchodzimy do niewielkiej salki o wymiarach 2,6 x 1,5 x 0,6 m kończącej się ciasną wnęką biegnącą w kierunku SE, zakończoną osadami. Od skrzyżowania idąc w prawo dochodzimy do drugiej niewielkiej sali 2,0 x 2,1 x 0,6 m, która na końcu przechodzi w niską i ciasną wnękę łączącą się z powierzchnią, bardzo wąską szczeliną. Z sali tej w kierunku W odchodzi 2 m korytarz wznoszący się stromo w górę. Większa część korytarzy jaskini jest zasklepiona osadami. Samo dno jaskini, to młode osady allochtoniczne wymieszane z liśćmi. Jaskinia nie posiada szaty naciekowej. Stanowi najprawdopodobniej były ponor Białej Lądeckiej. W jaskini w okresie jesieni i zimy spotyka się motyle, ćmy, komary, ślimaki, kilka gatunków pająków, nietoperze.
Źródło: naszesudety.pl
Kilka metrów dalej znajduje się kapliczka typu domkowego. Poświęcono ją Czternastu Świętym Wspomożycielom. Opisałam ją w osobnym wątku.
Moje zdjęcia pochodzą z kwietnia 2023 roku.
Wypadałoby wrócić w to miejsce, bo nie właziłam do środka. Byłam sama i nikomu nie powiedziałam, gdzie się wybieram (znaczy się owszem, coś tam pobrzękiwałam, że jadę pospacerować w okolicach Lądka - Zdroju i raczej nikt nie spodziewał się z mojej strony grzecznego łażenia po uzdrowisku).
Samo znalezienie jaskini wymaga trochę zachodu i dostęp do niej jest utrudniony.
Lokalizacja
