Strażnicy Czasu

Opis drogi dojścia do otworu

Jaskinia znajduje się na południowo-zachodnim zboczu góry z wykopem pod tor kolejowy z Kłodzka do Stronia Śląskiego, około 1,5 km od stacji Ołdrzychowice w kierunku Trzebieszowic. Ze stacji Ołdrzychowice idziemy ścieżką wzdłuż torów około 1,5 km, mijamy mostek (przepust), a od niego idziemy jeszcze 200 m do miejsca, gdzie tor zanurza się w wykop skalny porośnięty gęstym lasem. Otwór jest słabo widoczny, zarośnięty i znajduje się po prawej stronie u podstawy niezbyt dużej zwietrzałej skały wapiennej.

Opis jaskini

Otwór posiada wymiary 0,5x0,5 m jest nieregularny, zagłębiony poniżej toru kolejowego. Z otworu, początkowo ciasnym korytarzykiem (około 1 m), który doprowadza nas od nieco obszerniejszej salki, położonej 0,8 m niżej od otworu. Salka, o wymiarach 1,8x1,5 m i wysokości 1,2 m Kontynuuje się korytarzykiem w lewo i wstecz do niewielkiego rozszerzenia z odchodzącymi wąskimi szczelinami nie do przejścia. Jaskinia została utworzona w wkładce marmurów przypuszczalnie przez wody rzeki płynącej niegdyś wyżej. Ściany są myte, na południowej ściance widoczne drobne nacieki i polewa. Spąg pokrywa namulisko gliniasto-piaszczyste z rumoszem skalnym (prawdopodobnie pozostałość po budowie torowiska), a także resztki poobijanych nacieków kalcytowych. W piasku można spotkać otoczaki piaskowcowe, co świadczyć może o znacznym przepływie wody.
Jaskinia jest sucha, bez przewiewu.
Przed otworem występują liczne krzewy, a leżące kamienie w partiach przyotworowych porasta mech.
Zaobserwowano nocującego tu gacka wielkoucha oraz liczne komary i pająki.

Historia badań i eksploracji

Otwór odsłonięto w 1895 lub 1896 r. podczas robót przy wykopie torowiska, mógł też służyć jako schron. Mogła to być część większej jaskini zniszczonej podczas budowy kolei. W 1970 r. J. Bieroński odnalazł otwór i przeprowadził badania osadów (Bieroński 1973). W 1994 roku opis i plan pod nazwą "Jaskinia z Otoczakami" publikuje A. Wojtoń. Otwór w zwietrzałej skale wapiennej ponownie został odsłonięty 09.03.1995 r. przez grupę z Koła Naukowego Studentów Geografii Uniwersytetu Wrocławskiego (Rogala 1995a). W następnych latach eksplorację jaskini prowadzili W. Rogala, W. Placek i A. Wojtoń (1998), odkrywając drugi otwór.

Historia dokumentacji

Plan i opis opublikował w 1995 r. W.Rogala. Dokumentacja autorstwa H. Zyzańskiej jaskini została opublikowana w 1996 r. Aktualizację i nowy plan sporządzili w 1998 r. H. i H. Zyzańscy (Speleoklub „BOBRY”, Żagań). Dane zaktualizował A. Szynkiewicz w 2014 r.