Strażnicy Czasu

Kiedy jadąc nieco okrężną drogą na święta do rodziców za Kraków, natknęłam się na leśną mogiłę we wsi Barbarka pod Skałą, nie przypuszczałam, że pochówek ten naprowadzi mnie na tragiczną historię pacyfikacji tej niewielkiej, ukrytej wśród lasów wioski.
Czytając o dramacie, jaki rozegrał się w tej okolicy w dniu 15 sierpnia 1944 roku, postanowiłam odszukać groby ofiar masakry. A przynajmniej spróbować to zrobić.
Przy najbliższej nadarzającej się okazji zajrzałam więc na cmentarz parafialny w pobliskiej Minodze, licząc na łut szczęścia.
I rzeczywiście - miałam szczęście.
W południowo - zachodnim narożniku nekropolii natknęłam się na szereg mogił, najpewniej związanych z tragedią, jaka rozegrała się w Barbarce.

Pierwszym grobem, który chciałabym zaprezentować w tym wątku, będzie rodzinny pochówek rodziny Bieniów. Na epitafium wymieniony został Jan Bień, zamordowany przez Niemców w Święto Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w 1944 roku.

Tuż obok spoczął młody chłopak, dziewiętnastoletni Stanisław Jakubek:

W tym grobie spoczął Józef Petlic. Na tabliczce nie wspomniano o Niemcach, ale data śmierci, jej tragiczne okoliczności oraz lokalizacja mogiły zdradzają, że zgon ten najprawdopodobniej także można powiązać z wydarzeniami w Barbarce.

Tuż obok śpi snem wiecznym Marian Bień. Młodemu mężczyźnie tablicę epitafijną ufundowała matka.

Kazimierz Patoła, lat 38:

W tym przypadku nie mam pewności, ale data śmierci i lokalizacja grobu pomiędzy innymi pochówkami ofiar pacyfikacji Barbarki skłania mnie do umieszczenia mogiły w tym wątku:

Grób Stefana Misiaka. W tym przypadku brakuje daty śmierci.

Nieopodal znajdziemy rodzinny grobowiec, w którym spoczywa Grzegorz Pabisek. W jego dacie śmierci nie zgadza się jednak miesiąc. Błąd? Zbieg okoliczności?
Co rusz spacerując pomiędzy grobami odczuwałam wątpliwości, przydała by się lista nazwisk ofiar pacyfikacji Barbarki, ale nie dysponuję taką.

Tuż obok znajdziemy grób, w którym pochowany został Franciszek Bałazy. Data się zgadza.

Jeszcze jedna mogiła, spoczął w niej Tadeusz Madejski. Data śmierci: 16 sierpnia 1944 roku, czyli dzień później, niż wydarzenia w Barbarce.