Zabrze - Areszt Śledczy
: niedziela 07 paź 2018, 19:25
Metalowe drzwi z wizjerem wielkości naparstka. Zapewne za chwilę odsłoni się zasuwa, za nią ukażą się świdrujące oczy strażnika który będzie miał tyle samo metrów wysokości co szerokości. Po serii nieprzyjemnych przeszukań i instrukcji zostaniemy wpuszczeni pod jego czujnym okiem na teren obiektu.
I tu cały klimat więzienia prysł - nikt nie otwierał wizjera, nie lustrował naszej grupki wzrokiem, tylko od razu wpuścił do środka. Zamiast człowieka bez karku otworzył nam nastolatek w blond włosach, chyba młodszy ode mnie i do tego jeszcze z uśmiechem na twarzy. Jak strażnik więzienia może się uśmiechać!? Sprawdzenie dokumentów z pozwoleniem, spisanie danych osób wchodzących na teren aresztu i koniec. Żadnego przeszukania, instrukcji o obiekcie o podwyższonym ryzyku, ostrzeżeń dla idiotów by nie skakać po dachach ani nie sprawdzać czy drut kolczasty naprawdę koli. Możecie chodzić sami, wchodzić gdzie chcecie, wszystko jest otwarte. Oczywiście wzięliśmy to sobie do serca!
Kompleks aresztu składa się z około 10 budynków. Główny człon wygląda dokładnie tak jak zawsze sobie wyobrażałem typowe więzienie - pusta, wielopoziomowa galeria w środku budynku wokół której znajdują się blaszane pomosty wzdłuż rzędu cel. Każda z nich opatrzona surowymi, potężnymi drzwiami wzmocnionymi stalą i kilkoma zamkami. Architektura tego budynku robi ogromne wrażenie - mimo że surowa, to przepiękna. Połączenie grubych murów, malutkich okienek z lekkością ogromnego okna, półkolistych sklepień i świetlików tworzy nie zapomniany klimat. Gdyby tylko zamiast żółtych lamperii rodem z mojej podstawówki znajdowały się tam gołe ceglane ściany byłbym spełniony. Niestety całe więzienie jest kompletnie puste. Nie pozostało nic z wyposażenia. Poza głównym gmachem na terenie znajduje się jeszcze budynek z generatorem zapasowym - oczywiście Andorią, biurowiec obsługi, pokój widzeń, wieżyczki strażnicze i spacerniaki.
Obiekt został wybudowany w 1888 roku jeszcze za czasów Pruskich. Z biegiem czasu został przekształcony w Areszt Śledczy. Dysponował miejscem niemal dla 300 osadzonych. W obiekcie znajdowała się stołówka, kaplica, pokój widzeń, 7 spacerniaków z siłownią zewnętrzną, bibliotekę i świetlice. W obiekcie przebywali mężczyźni aresztowani przez prokuratury w Zabrzu, Mikołowie i Tychach. Od 2016 roku w zakładzie znajdował się również oddział dla 82 recydywistów. Zgodnie z uchwałą ministerstwa areszt został zlikwidowany w marcu 2018 roku. Zostało to podyktowane oszczędnościami - skazanych przeniesiono do większych aresztów w sąsiednich miastach. To samo stało się z załogą więzienia - jak łatwo się zorientować nie byli z tego powodu zbyt zadowoleni. Jedyny kto się cieszy z zaistniałej sytuacji to policja i okoliczni mieszkańcy - często pod bramę więzienia przychodzili znajomi skazanych aby odśpiewywać im sto lat w dniu ich urodzin.
- 1 (1).jpg (113.87 KiB) Przejrzano 5096 razy
I tu cały klimat więzienia prysł - nikt nie otwierał wizjera, nie lustrował naszej grupki wzrokiem, tylko od razu wpuścił do środka. Zamiast człowieka bez karku otworzył nam nastolatek w blond włosach, chyba młodszy ode mnie i do tego jeszcze z uśmiechem na twarzy. Jak strażnik więzienia może się uśmiechać!? Sprawdzenie dokumentów z pozwoleniem, spisanie danych osób wchodzących na teren aresztu i koniec. Żadnego przeszukania, instrukcji o obiekcie o podwyższonym ryzyku, ostrzeżeń dla idiotów by nie skakać po dachach ani nie sprawdzać czy drut kolczasty naprawdę koli. Możecie chodzić sami, wchodzić gdzie chcecie, wszystko jest otwarte. Oczywiście wzięliśmy to sobie do serca!
Kompleks aresztu składa się z około 10 budynków. Główny człon wygląda dokładnie tak jak zawsze sobie wyobrażałem typowe więzienie - pusta, wielopoziomowa galeria w środku budynku wokół której znajdują się blaszane pomosty wzdłuż rzędu cel. Każda z nich opatrzona surowymi, potężnymi drzwiami wzmocnionymi stalą i kilkoma zamkami. Architektura tego budynku robi ogromne wrażenie - mimo że surowa, to przepiękna. Połączenie grubych murów, malutkich okienek z lekkością ogromnego okna, półkolistych sklepień i świetlików tworzy nie zapomniany klimat. Gdyby tylko zamiast żółtych lamperii rodem z mojej podstawówki znajdowały się tam gołe ceglane ściany byłbym spełniony. Niestety całe więzienie jest kompletnie puste. Nie pozostało nic z wyposażenia. Poza głównym gmachem na terenie znajduje się jeszcze budynek z generatorem zapasowym - oczywiście Andorią, biurowiec obsługi, pokój widzeń, wieżyczki strażnicze i spacerniaki.
Obiekt został wybudowany w 1888 roku jeszcze za czasów Pruskich. Z biegiem czasu został przekształcony w Areszt Śledczy. Dysponował miejscem niemal dla 300 osadzonych. W obiekcie znajdowała się stołówka, kaplica, pokój widzeń, 7 spacerniaków z siłownią zewnętrzną, bibliotekę i świetlice. W obiekcie przebywali mężczyźni aresztowani przez prokuratury w Zabrzu, Mikołowie i Tychach. Od 2016 roku w zakładzie znajdował się również oddział dla 82 recydywistów. Zgodnie z uchwałą ministerstwa areszt został zlikwidowany w marcu 2018 roku. Zostało to podyktowane oszczędnościami - skazanych przeniesiono do większych aresztów w sąsiednich miastach. To samo stało się z załogą więzienia - jak łatwo się zorientować nie byli z tego powodu zbyt zadowoleni. Jedyny kto się cieszy z zaistniałej sytuacji to policja i okoliczni mieszkańcy - często pod bramę więzienia przychodzili znajomi skazanych aby odśpiewywać im sto lat w dniu ich urodzin.