Pałac w Andrychowie w powiecie wadowickim powstał na miejscu dworu obronnego z I połowy XVII wieku, wzniesionego przez Marcjana Przełęskiego.
Najpierw powstał korpus główny pałacu a w XVIII wieku, prawdopodobnie za czasów Szwarcenberg-Czernych lub Ankwiczów, dobudowano skrzydło zachodnie. Przebudowa klasycystyczna wraz z dodaniem skrzydła wschodniego miała miejsce w pierwszej połowie XIX wieku z inicjatywy rodziny Bobrowskich. Rodzina ta od 1807 roku stała się właścicielem dóbr andrychowskich.
Po przebudowie pałac otrzymał kształt podkowy. Jest to budowla parterowa, w znacznej części podpiwniczona. Fasadę frontową zdobi dorycki portyk kolumnowy z trójkątnym tympanonem. Umieszczono w nim herby właścicieli „Jastrzębiec” i „Pomian”. Od południa, na osi z portykiem, znajduje się piętrowy ryzalit. W narożniku południowo - zachodnim stoi wieża nakryta daszkiem. Z powodu istnienia tej wieży oraz szkarp w narożnikach, pałac nazywany jest przez mieszkańców „ zamkiem”.
Obok pałacu zachował się budynek dawnej powozowni, dzisiaj pełniącej funkcję piwiarni. Pałac otaczał rozległy park angielski oraz stawy, które były pozostałościami dawnej fosy. Obecnie z trzech stawów zachował się tylko jeden. Pozostałe osuszono. W parku można zobaczyć stary platan, o którym pisze tutaj viewtopic.php?f=439&p=31311&sid=afed88fe8b6f72c9164449dbd4fb71cd#p31311 . Całe założenie pałacowe oddzielone było ogrodzeniem, które w latach 60-tych XX wieku usunięto.
Ostatnim przedwojennym właścicielem pałacu był Stefan Bobrowski, który przez wiele lat pełnił funkcję burmistrza Andrychowa. Po śmierci, w roku 1932, został pochowany w grobowcu rodzinnym przy pobliskim kościele parafialnym. Z powodu małoletniości syna Karola, majątkiem po śmierci męża zarządzała Róża z Męcińskich.
Po upaństwowieniu w pałacu mieściły się różne instytucje m.in. przedszkole. Park pałacowy został przekształcony w park miejski.
Kilka lat temu spadkobiercy przedwojennych właścicieli odzyskali pałac i sprzedali go gminie Andrychów.