Na początku XVIII wieku majątek kupił Piotr Stadnicki i zapewne na jego zlecenie wzniesiono dwór i założono park krajobrazowy. Obecny wygląd dwór zawdzięcza Janowi Stadnickiemu, który w czasie remontu zmienił wygląd budynku, zlecając wykonanie przebudowy znanemu krakowskiemu artyście Tadeuszowi Stryjeńskiemu. Dwór nakryto łamanym, polskim dachem, w którym umieszczono mansardowe okna.
Przed wojną w dworze znajdowała się cenna biblioteka, empirowe meble oraz obrazy znanych artystów m.in. Wojciecha Kossaka. W okresie międzywojennym majątek przeżywał trudności finansowe a rodzina ( wdowa z pięciorgiem dzieci) zmuszona była żyć dosyć skromnie.
W czasie II wojny światowej majątek miał przymusowego zarządcę a w 1945 roku rodzinie nakazano opuszczenie dworu. Następnie w budynku umieszczono bibliotekę, później m.in. przedszkole i świetlicę ZMP. Budynek jeszcze kilkukrotnie zmieniał właścicieli, którzy jednak o niego nie dbali.
Od całkowitej ruiny uratowała go w 1982 roku kuria w Tarnowie. Ponieważ obok dawnego parku powstał nowy kościół, kuria postanowiła kupić zdewastowany dwór z przeznaczeniem na plebanię. Budynek starannie odrestaurowano a plebania znajduje się w nim do dzisiaj.
Gdy byłam przy dworze w 2002 roku pomalowany był na dosyć jaskrawe kolory. Teraz prezentuje się wizualnie znacznie lepiej
.