Strażnicy Czasu

W Krzeszowicach, na wzniesieniu nazywanym niegdyś Górą Różaną, w pobliżu dzisiejszej ulicy Ogrodowej, w otoczeniu zabytkowego założenia parkowego, znajduje się piękny pałac wzniesiony w stylu renesansu włoskiego z inicjatywy właściciela miejscowości, Artura Potockiego oraz jego syna, Adama Józefa.
Budowa rezydencji, której plany wykonał znany architekt, Franciszek Maria Lanci, rozpoczęła się w roku 1850.
W skład kompleksu wszedł dwupiętrowy budynek główny z czterema narożnymi wieżami, do którego dostawiono dodatkowe skrzydła zamykające dziedziniec. Od wschodu wzniesiono ośmioboczną oranżerię połączoną z pałacem galeryjką, a przed główną fasadą południową dobudowano obszerny taras widokowy.
Modernizacje i przebudowy rezydencji trwały przez cały XIX wiek.

Pałac posiadał łącznie 228 pomieszczeń (charakter mieszkalny miało około 100 sal na piętrach). W wielu z nich Potoccy zgromadzili wartościowe zbiory malarstwa, rzeźby (podobno dla posągu Merkurego autorstwa duńskiego rzeźbiarza, Bertela Thorvaldsena, specjalnie zbudowano połączony z pałacem, ośmioboczny pawilon), rzemiosła artystycznego i pamiątek historycznych.
Pierwsze i drugie piętro stanowiło część mieszkalną rezydencji, natomiast na parterze znajdowały się sale francuskie, mające charakter muzealno-reprezentacyjny, oranżeria, biblioteka i wyróżniający się pięknymi meblami gdańskimi gabinet, zwany Pokojem Gdańskim.
Był on połączony schodami wykonanymi w tym samym, ciężkim, gdańskim stylu z częścią mieszkalną (obecnie schody te znajdują się w budynku Collegium Maius UJ w Krakowie).
Wyglądem zachwycała także pałacowa sala balowa, w której do dziś zachowała się cenna dekoracja stiukowa.

Pałac znajdował się w rękach rodziny Potockich do II Wojny Światowej. Po roku 1945 majątek wraz z pałacem został znacjonalizowany w czasie reformy rolnej.
W pałacu siedzibę miał ośrodek szkolno-wychowawczy, a następnie dom opieki dla dzieci i młodzieży, w którym wychowywali się m.in. Sława Przybylska, Stefan Bratkowski, Andrzej Bratkowski i Jan Zaleski.

Niestety, dziś opuszczony zabytek niszczeje w zastraszającym tempie...
Lokalizacja
Zdjęcia wykonałam jesienią 2015 roku.
Niestety, nie znalazłam w sobie dość odwagi, by zajrzeć do wnętrza tego wyjątkowego zabytku.

A w latach okupacji, pałac zamienił się w letnią rezydencję Generalnego Gubernatora Hansa Franka. Ciekaw jestem jak wyglądają podziemia pałacu

Eworu pisze:Specjalnie dla Ciebie Kiedyś wrzucę całość, 230 zdjęć do opracowania więc...

Czekam na całość

warschauer44 pisze:Ciekaw jestem jak wyglądają podziemia pałacu

ammadeuus pisze:Czekam na całość

Trochę to trwało ale w końcu odgrzebałem stare albumy .

Zdjęcia były robione dawno temu, dlatego jakość nie jest do końca taka jakbym chciał. A niestety prawdopodobnie już nie będę miał możliwości ich poprawienia, gdyż gmach nie jest już dostępny.
Do tej pory ten pałac uważam za jeden z najlepszych odwiedzonych obiektów w życiu, chyba w żadnym innym nie widziałem tylu pomieszczeń, tylu zdobień, tak świetnego stanu, tylu pamiątek przeszłości. To jest ścisłe top 10. Więc wyobraźcie sobie co czułem wchodząc do jego wnętrz dwa lata temu...

Wejście do środka wymagało pokonania trójstopniowych "zasieków". Na samym początku zwiedziliśmy przyboczne budynki pałacu. Szybkie spojrzenie na stajnie, magazyny i kotłownię ( z pięknymi kafelkami!)

I przystąpiliśmy do eksploracji czegoś w rodzaju hotelu dla służby, a w PRl pewnie internatu ośrodka. W środku z wyposażenia zachowały się co prawda jedynie pojedyńcze przedmioty, lecz ze względu na ilośc pomieszczeń zgromadziło sie ich całkiem sporo - wieszaki na ubrania, łóżka, szafy, piece kaflowe, papiery i wiele innych. W środku dominował co prawda PRL-owski laminat, lecz stolarka drzwiowa była w dużej mierze przedwojenna, nie mówiąc już o wspaniałej klatce schodowej z rzeźbionymi balustradami.

A teraz przejdźmy do głównego pałacu.
I zacznijmy od piwnic .

Generalnie jest to prawdziwy labirynt. Główny korytarz idzie na około dziedzińca, mniej więcej na planie ośmioboku. Zgubić się bardzo łatwo, bo między pomieszczeniami jest tysiące przejść, pojedyńczych pomieszczeń, identycznych pokoi i magazynów - gdyby nie okienka z widokiem na dziedziniec orientacja "ile jeszcze zostało korytarzy" byłaby wręcz niemożliwa. Jeśli chodzi o wyposażenie, to wtedy zawróciło nam ono w głowie - i w zasadzie dotąd uważam je za jedne z ciekawszych. Umywalnie, ławki, klatki, szafki, automatyczne suszarki, piece, garnki, kotły, bojlery - czego tam nie było! Co ciekawe większość z maszyn była jeszcze produkcji niemieckiej (a w zasadzie z tego co pamiętam poza kotłami wszystkie). Znajdowały się tam łaźnie, łazienki, basen, skład węgla, kotłownia, kuchnia, magazyny żywności, pralnia i wiele wiele innych. Największy szok przeżyłem gdy zobaczyłem że tablica rozdzielcza jest w połowie nadal opisana po niemiecku ( a widzicie tą kartkę syrena ? ).

No i w końcu dotarliśmy na piętro. Niestety to co najciekawsze było pogrążone w całkowitych ciemnościach (i w zasadzie dlatego się zachowało) więc zdjęcia są słabe. Nie chcę rozwodzić się nad opisywaniem cudów które tam były. Niech zdjęcia same przemówią.

...

Dzień dobry
Chciałem zapytać jak można dostać się na dziedziniec {tam gdzie ma być owe okienko piwniczne}? Bo osobiście udało mi się dostać jedynie do bocznego skrzydła {skąd widać taką metalową bramę, jakby wjazdową}, ale nigdzie dalej.

Teraz nie jest to już możliwe, zdjęcia mają parę ładnych lat.

Właśnie, zna ktoś stan na obecną chwilę? Informacji zbyt wielu, aktualnych rzecz jasna, nie ma, a mocno interesuje mnie sprawa.
Sama byłam pod pałacem dwa razy, jakoś rok temu i dwa lata. Od tamtego momentu śledzę każdą wzmiankę czy informację