Do roku 1948 nosiła nazwę Rychwałd (z niemieckiego Raichwald) i zamieszkana była głównie przez Głuchoniemców – tak nazywano tu ludność niemieckojęzyczną, która jednak przez wieki uległa polonizacji. Niemieccy osadnicy zostali sprowadzeni przez właścicieli Gorlic, a Rychwałd był lokowany na prawie niemieckim w 1323 roku. Rozwijające się osadnictwo w XV-wiecznych Karpatach sprzyjało lokacji czy relokacji osad na prawie wołoskim, co wiązało się ze zmianą systemu gospodarowania. Do reorganizowanych wówczas wsi należał także Rychwałd.
W 1653 roku wzniesiono w Owczarach orientowaną, drewnianą cerkiew w typie zachodnio-łemkowskim, w konstrukcji zrębowej, z wieżą o konstrukcji słupowej, z dachem namiotowym nad prezbiterium i nawą. Cerkiew posadowiono nie na podmurówce kamiennej, lecz na grubych pniach jodeł, co miało ją chronić przed działaniem wilgoci. Poprzednia cerkiew istniejąca w tej okolicy w XV wieku, podobno zapadła się w bagnisku, stąd takie działania zapobiegawcze przy budowie nowej.
Świątynię wielokrotnie przebudowywano, rozbudowywano (prezbiterium i zakrystia w 1710 roku a w 1783 wieża, która jest dziełem majstrów - Teodora Rusinki i Dimitra Diekowenina) i remontowano, zmieniano pokrycie dachu z gontu na blachę i z powrotem na gont (lata 80-te XX w. – poczynione wtedy prace konserwatorskie zostały docenione prestiżową nagrodą organizacji Europa Nostra dla najlepiej utrzymanego obiektu zabytkowego).
Teren cerkwi otoczony jest murem z kamienia łamanego z dwoma wejściami – od południa w formie murowanej bramki i od zachodu przez zbudowaną z cegły masywną dzwonnicę bramną. Jest to budowla z około połowy XIX wieku, dwukondygnacyjna o tynkowanych i bielonych ścianach, nakryta blaszanym dachem namiotowym z baniastym hełmem zwieńczonym krzyżem.
Dawniej wokół cerkwi rosły stare, wielkie drzewa, które mieszkańcy Owczar długo chronili przed wycięciem. Niestety ja zastałam tam już tylko same resztki pni.
- 1_Cerkiew od północnego zachodu.jpg (58.64 KiB) Przejrzano 626 razy
- 2_Mur z bramą południową.jpg (108.14 KiB) Przejrzano 626 razy
- 3_Brama południowa.jpg (66.48 KiB) Przejrzano 626 razy
- 4_Resztki drzew.jpg (119.46 KiB) Przejrzano 626 razy
- 5_Część wschodnia - prezbiterium.jpg (48.29 KiB) Przejrzano 626 razy
Cerkiew jest tradycyjnie trójdzielna – babiniec, nawa i prezbiterium – co podkreślają uskokowe kopuły wieńczące dach.
We wnętrzu cerkwi zachowało się bogate wyposażenie pochodzące z okresu od końca XVII do XX wieku. Najważniejszy jest oczywiście, jak to w cerkwi, ikonostas, czyli przegroda oddzielająca strefy sacrum i profanum. Ikony w nim umieszczone napisane są w 1712 roku przez Jana Medyckiego z Muszyny (ikony namiestne, prazdniki, medaliony wrót carskich oraz malowidła na cokołach). Pozostałe ikony stworzył wiejski malarz w 1756 r.
Ramowa konstrukcja ikonostasu jest wspaniałym dziełem snycerskim, bogato zdobionym, polichromowanym w kolorze czerwonym i ciemnoniebieskim, miejscami srebrzonym i złoconym.
Ażurowe carskie wrota wypełnione są motywem wici akantowej okalającej sześć owalnych medalionów z popiersiami Świętych Ewangelistów.
- 6_Ikonostas_część_północna.jpg (105.87 KiB) Przejrzano 626 razy
- 7_Ikonostas_część_południowa.jpg (104.53 KiB) Przejrzano 626 razy
- 8_Carskie_Wrota.jpg (126.44 KiB) Przejrzano 626 razy
Za ikonostasem, w prezbiterium znajduje się ikona Chrystusa Nauczającego z 1664 r. umieszczona w ołtarzu pomocniczym.
Główny ołtarz – preistoł – z nadstawą w formie małej świątyni, jest rzeźbiony, polichromowany i malowany.
- 9_Chrystus Nauczający.jpg (102.43 KiB) Przejrzano 626 razy
- 10_Ołtarz główny.jpg (74.29 KiB) Przejrzano 626 razy
). 