Został założony na początku XVIII wieku (w roku w 1712).
Jego teren składa się współcześnie z dwóch części, mniej więcej o równej powierzchni. Czytelna i ogrodzona współczesnym ogrodzeniem jest jedynie część wschodnia, w okresie powojennym funkcjonująca jako park (zachowane elementy infrastruktury parkowej – alejki i ławka), natomiast zachodnia, porośnięta drzewami zajęta jest przez dojazdy do prywatnych posesji.
(...)
Pierwotnie teren był ogrodzony murem, siatką metalową i drewnianym płotem. Cmentarz został zamknięty dla celów grzebalnych w latach 30. XX w., zapewne ze względu na ograniczoną powierzchnię, wynoszącą ok. 0,5 ha.
Nekropolia została zniszczona w okresie okupacji niemieckiej w 1943 r., a macewy wykorzystano do brukowania ulic w Głogowie. Po 1945 r. część wschodnia została przekształcona na park miejski.
W latach 2012–2014 dzięki staraniom Fundacji Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego oraz rodziny Rubinów, teren nekropolii został uporządkowany i częściowo ogrodzony. Odbudowano także ohel, kryjący grobowiec cadyka Altera Moszego Chaima Rubina (ok. 1856–1915), z bocznej gałęzi dynastii ropczyckiej, rabina Raniżowa, potem Głogowa. Tablice upamiętniają także innych miejscowych miejscowych cadyków: Menachema Mendla Rubina (1806 – 22.09.1873), Jakowa Josefa Rubina (ok.1825–1873) oraz Menachema Mendla Rubina, zamordowanego przez Niemców 28.04.1942 roku.
Wirtualny Sztetl
Zdjęcia wykonałam w październiku 2021 roku, już po zmroku.
Bardzo spodobało mi się zabezpieczenie bramy wiodącej na teren kirkutu - tylko "dla wtajemniczonych".
