Strażnicy Czasu

Przy ul. Kopernika, położenie licznych budynków szpitala klinicznego UJ wskazuje z daleka, wysoka na prawie 70 m wieża bazyliki Najświętszego Serca Pana Jezusa. Stuletnia wieża stanowi odwzorowanie innej, kilkusetletniej wieży z kościoła Bożego Ciała na krakowskim Kazimierzu.
Portal wejściowy w jej parterze zdobi znana rzeźba Chrystusa, dzieło Xawerego Dunikowskiego.

Ceglana bazylika jezuitów jest przykładem stylu modernistycznego z elementami neoromańskimi, jak również wzorowanymi na gotyku i baroku. Jej bryła została wybudowana w latach 1909 – 12. Później w wyniku Wielkie Wojny wykończenie wnętrza nastąpiło dopiero po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Jezuitom pomagało w budowie ich świątyni wiele polskich miast. W podzięce, herby tych miast zostały umieszczone w poszczególnych oknach kościoła.

Wnętrze dekorują wspaniałe polichromie.
Ta dostępna w kruchcie, przedstawia scenę z Golgoty - moment przebicia włócznią Chrystusowego boku.

Oto wspomniane wcześniej wspaniałe polichromie zaprojektowane w 1918 r. przez przedstawiciela Młodej Polski Jana Bukowskiego.

Polichromie w prezbiterium i w bocznej nawie.

Oprócz wspaniałych polichromii, wzrok przyciągają efektowne rzeźby w 6-u bocznych ołtarzach. Zostały wykonane w okresie międzywojennym ze sztucznego białego marmuru - stiuku.

Ceglana bazylika Jezuitów jest największym dziełem Franciszka Mączyńskiego.

Przy bazylice stoi pomnik jej architekta
Wysoka wieża została tak zaprojektowana, by w dolnej części wpierała całość od zachodu.