(bliskie działu geologia)
Jest najbardziej znanym miejscem na terenie uzdrowiska Konstancin-Zdrój. Została zbudowana w 1978 r. w celu wykorzystania cieplicowych wód solankowych, odwierconych w tym miejscu na głębokości 1750 m. Tam, w tzw. antyklinorium środkowopolskim zalega sól z okresu permskiego.
Tężnia stanowi ażurową budowlę w formie drewnianego szkieletu, wypełnionego gałęziami tarniny. Konstrukcja ta powoduje zagęszczanie spływającej po jej ścianach solanki i jej odparowywanie, w wyniku czego powietrze wewnątrz budowli zawiera dużą zawartością jodu. Tężnia służy do inhalacji dróg oddechowych powietrzem nasyconym w mikroelementy. Dzięki tężni, Konstancin Jeziorna - aglomeracja Warszawa - zaliczany jest do jednego z 45 polskich uzdrowisk.