Dokładnie w linii prostej, łączącej dziedzińce zamku w Wiśniczu oraz dawnego klasztoru (obecnie zakład karny), na wzgórzu opadającym stromym zboczem w kierunku miasta, według przekazów znajdował się od wieków cmentarz epidemiczny.
Na pagórku wzniesiono Latarnię Umarłych - słupową kapliczkę zaopatrzoną na szczycie w otwór na latarnię.
W dawnych wiekach światło takiej latarni miało wskazywać drogę żywym i umarłym, a ponadto często ostrzegać przed możliwością kontaktu z zakaźną chorobą.
Stawiano je zatem przed szpitalami zakaźnymi, przy cmentarzach epidemiologicznych lub u bram miasta nawiedzonego epidemią. Z czasem zaniechano tego procederu, a ludność w okienkach kapliczek zaczęła umieszczać figury świętych.
Latarnia Umarłych z Nowego Wiśnicza jest bardzo stara, występuje już bowiem na sztychu z roku 1655 oraz na późniejszych mapach.
Lokalizacja