Mokrzeszów - dawny szpital

[buba]

Obiekt lezy przy drodze Wrocław – Świebodzice. Na prawo od glownej bramy jest przerwa w plocie przez ktora mozna przejsc i dalej przeskoczyc murek. Od tylu, od strony przeciwnej do glownej ulicy , tam gdzie jest cos jakby PGR mozliwe wejscie dla osob szczuplych przez niekopletne ogrodzenie (ja jestem za gruba ) Bez problemu mozna sie dostac na teren. Obiekt zdecydowanie wyglada na opuszczony, nieuzytkowany i niszczejacy.. Nie ma tabliczek zeby byl prywatny czy remontowany. Dalej sa tylko dwa problemy- raz ze jest chyba bardzo szczelnie zamkniety a dwa ze my wybralismy sobie chyba bardzo malo wlasciwy czas na zwiedzanie tzn jak ludzie wlasnie wychodzili z mszy z kosciola na przeciwko. Ktos musial doniesc i zaraz sie napatoczyl wredny i chamski typ podajacy sie za wlasciciela, powtarzał jak mantre "to moje, to moje, to wszystko moje" i ze niby nie wolno wchodzic, nie wolno patrzec nawet, robic zdjec, publikowac itp. (fotki beda opublikowane wszedzie, szkoda ze nie zrobilam zdjecia jego facjaty..) Nie wiem czy rzeczywiscie jest wlascicielem czy tylko sie takowego podaje bo raczej wyglada i zachowuje sie jak najgorszego poziomu menel..(nie obrazajac meneli bo to czesto naprawde wartosciowi ludzie...). Probowalismy z nim gadac jak z rozumna istota ale bez szans...tylko sie miotał i mu sie z mordy piana i żółć lały jak wsciekłemu psu... Moglismy go olac i zwiedzac dalej ale troche strach czy taki opętaniec zaraz noża nie wyciagnie albo co... Czy ktos moze sie juz z kolesiem spotkal i wie co za jednen? Jakis taki przetrącony, moze oberwal juz od kogos za swoje zachowanie?

Jesli to naprawde byl wlasciciel to straszne ze takie piekne i ciekawe obiekty znajduja sie w rękach ludzi obłąkanych... Nic dziwnego ze potem zabytki płona w tajemniczych okolicznosciach.. Bo taki to pewnie woli spalic niz zeby inni smieli popatrzec czy sfotografowac "jego włosci".
Spotykalam juz wiele razy wlascicieli roznych obiektow, zarzadcow, strozow czy dogladajacych sąsiadow ale ten przypadek byl naprawde ponizej krytyki..

p.s. to bylo kilka lat temu... z tego co slyszalam to gosc juz kilka razy dostal po mordzie od roznych eksploratorow gdzies tez obilo mi sie o uszy ze kopnal w kalendarz i ktos inny teraz tam pilnuje?

[Eworu]

Dla nas nie ma niemożliwego ! Choć jak mówią miejscowi właściciel nadal się panoszy to nam się udało zerknąć do środka, który nie ukrywam przez swoją niedostępność od dawna był jednym z moich priorytetowych celów.
Szpital jest wspaniały. Monumentalna bryła, pełna wyszukanych detali góruje nad okolicą. Przez zastosowanie setek ozdób architektonicznych, strzelistych okien, wieżyczek wydaje się jakby miał wysokość conajmniej 6-piętrowego bloku, choć w rzeczywistości ma ledwo trzy piętra.

Środek zachwyca od samego początku. Niczym nie zniszczone piękne detale architektoniczne klatki schodowej, ogromne kolumny, przestronne schody. Prawie wszystko w oryginale - wszędzie wzorzyste i pstrokate kafelkowe podłogi, rzeźbione drzwi i framugi okien, nawet klamki z epoki.

Z klatki schodowej przechodzimy do pokoi szpitalnych. Choć korytarze obłędne, to pokoje puste i jakoś ich tak dziwnie mało...
Po boku znajdują się jeszcze dodatkowe dwie klatki schodowe. Lewa strona parteru jest w całkowitym remoncie, skute tynki. W jednym z pomieszczeń był również niewielki pożar.
Centralnym punktem obiektu jest kaplica, naprawdę piękna. Bardzo niewielka i przytulna.


Gmach szpitala powstał na fundamentach wcześniejszej, barokowej rezydencji. Był wznoszony przez trzy lata - oddano go do użytku w 1886 roku. Szpital sanatoryjno-wypoczynkowy prowadził Zakon Kawalerów Maltańskich aż do 1926 roku. Wtedy pałac został sprzedany kupcowi żydowskiemu z uwagi na problemy finansowe zakonu. Szybko jednak zmieniająca się sytuacja polityczna zmusiła nowego właściciela do wywiezienia z posiadłości cennych przedmiotów i jej dalszej sprzedaży.
Najciekawszy element jego historii to lata II wojny światowej, a dokładniej 1938-45 rok. Wtedy budynek został przekształcony na Zuchtklöster. Prowadził go Związek Dziewcząt Niemieckich - BDM. Z terenu całej II Rzeszy sprowadzano do niego przedstawicielki "czystej rasy aryjskiej", by w ramach akcji Lebensborn rodziły "idealnych Niemców". Szpital utrzymywał "kontakt" z podobną, męską placówką w Boguszowie. Mieszkające tu kobiety wychowywały dzieci do 6 miesiąca życia, po czym zostały im one odbierane i wysyłane w głąb kraju.

Po wojnie przez krótki czas, do 1947 roku, znajdowały się tu koszary radzieckie, a od lat 50-tych do 1982 roku we wnętrzach dawnego szpitala działała szkoła. Następnie obiekt przejął Wojewódzki Ośrodek Postępu Rolniczego, opuszczając go całkowicie w 1987 roku. W 1994 roku budynek został wykupiony przez biznesmena z Niemiec. Obiecywał on mieszkańcom miasteczka pracę podczas remontu i przekształcania całości na luksusowy hotel w zamian za opiekę nad zabytkiem. Wkrótce jednak przyjechał z własną ekipą remontową i miejscowi musieli obejść się smakiem. Po kilku tygodniach ekipa zniknęła i od tego czasu nikt nie zajmował się budynkiem.
Poza jednym, starszym dziadkiem, którego spotkała buba. Wciąż wierzy on, że właściciel kiedyś przyjedzie i wynagrodzi go za jego wierność i pilnowanie zabytku....
Ps. Każdy wizytujący jest obserwowany z 5 metrów czujnym, rudym okiem

[Karolina Kot]

Ho, ho... ależ obiekt! I jakie śliczne, markowe płytki podłogowe!

[Karolina Kot]

A tak to wygląda z lotu ptaka.