Strażnicy Czasu

Otoczony pierścieniem starych drzew cmentarz epidemiczny w Bytomiu - Łagiewnikach pochodzi prawdopodobnie z pierwszej połowy XIX wieku.
Grzebano tutaj ofiary epidemii cholery, tyfusu i innych groźnych chorób zakaźnych, okresowo nawiedzających okolicę.
Niegdyś znajdowało się na nim więcej nagrobków. Do dziś przetrwał tylko jeden - niewielka, wykonana z białego marmuru płyta, poświęcona pamięci maleńkiej Idy Hory, zmarłej 28 marca 1874 roku, w wieku pięciu miesięcy.
Obok delikatnych, ledwie dziś widocznych zdobień, odczytać możemy smutny napis: "Ruhe sanft, geliebter Engel" - Spoczywaj w pokoju, kochany Aniołku.

W czasie I i II Wojny Światowej miejsce to wykorzystywane było, jak to wielokrotnie się zdarzało w przypadku tego typu cmentarzy, jako kwatera wojenna. Grzebano tam m.in. jeńców zatrudnionych w kopalni "Łagiewniki". Ale to już osobna historia.

Lokalizacja na Wikimapii
Cmentarz zaznaczono na mapie z 1902 roku jako cywilny.
A tutaj widzimy go na mapie z 1934 roku.

Moje zdjęcia pochodzą z dnia 2 listopada 2011 roku.

W marcu 2013 roku ponownie odwiedziłam cmentarzyk epidemiczny. Chciałam sprawdzić, czy w bezlistnej porze roku nie uda się wypatrzeć czegoś więcej.
Rzeczywiście, wydaje się, że zachował się ułamek jeszcze jednego nagrobka oraz zarysy ziemnych mogił.

Jednak to, co dziś zobaczyłam w Bytomiu - Łagiewnikach sprawiło, że...
Krótko rzecz ujmując: ktoś się, za przeproszeniem, zes..ał na jedną z mogił! Zrobił to na 100% człowiek!
Udało się usunąć ekskrementy, ale głęboki szok pozostał.
Nie na długo, gdyż wkrótce jego miejsce zajął święty, ognisty gniew.

Jakaś totalnie bezmózga kreatura zniszczyła nagrobek malutkiej Idy!!!
Popisała go markerem.
Długo starałam się doczyścić marmur, na nic się to jednak nie zdało. Tusz wżarł się w kamień.

Kilka dni później wróciłam do Łagiewnik, wyposażona w odpowiedni sprzęt.
Dywersyjne działania Zakonu Czarnej Ręki tym razem przyniosły zamierzony skutek.

Lipiec 2019: