Strażnicy Czasu

Do tej huty podszedłem z pewnym dystansem-w internecie pojawiały się informacje że została przekształcona w skansen.
W zasadzie mogła to być prawda bo w pobliżu panuje wzmożony ruch turystyczny a kilka kilometrów dalej w takiej roli prężnie działa dawna filia tegoż zakładu.
Już z daleka było widać że plany nie weszły w życie. Choć miałem zrobić tylko rozpoznanie by wrócić tu innego dnia nad ranem coś mnie tknęło aby podpytać o hutę w pobliskim barze.
Po krótkiej chwili szedłem z pękiem kluczy w stronę głównej bramy zakładu. Pierwszy budynek ze zdjęć to dawne magazyny-piętrowy budynek ze strychem i piwnicami.
Od razu w oczy rzuciła mi się duża ilość metalu-poręcze,kraty okienne czy chociażby tunele wentylacyjne. Nawet metalowe schody zostawili!
W środku nadal znajdowały się pojedyńcze biurka,krzesła czy fotele. Budynek posiadał nawet własną windę której szyb jest widoczny na jednym ze zdjęć.
Kolejny budynek to posterunek straży pożarnej. W chwilach śwetności zakład był na tyle bogaty aby utrzymywać własną jednostkę.
Budynek straży jest jednym z najstarszych murowanych obiektów w okolicy. Niestety dach zapada się pod własnym ciężarem i nie udało mi się wejśc na widoczną wieżyczkę.
Główna hala produkcyjna ma wspaniały klimat który zaczyna się już za bramą.
Aby dojść do tego budynku najpierw musimy przejść po drewnianym mostku.
Cały czas towarzyszy nam skrzypienie desek i szum górskiego potoku który pod nim płynie. A potem wkraczamy w ciemność...
Po minięciu stróżówki wszedłem do głównej hali. Promienie zachodzącego słońca oświetlały tylko fragmenty podłogi tworząc klimatyczny półmrok.
To tutaj znajdowały się piece do wypalania i formowania szkła. Na parterze znajdowało się jeszcze kilka pomieszczeń-magazyny,tranformatorownia,garaż, toalety-niestety całkowicie pustych.
Budynek ten był połączony z kolejnymi pomieszczeniami znajdującymi się w budynku widocznym na zdjęciu nr.4
W jego wnętrzu znajdowała się kolejna, ale już o wiele mniejsza hala. Prawdopodobnie to w niej polerowano i szlifowano gotowe wyroby ze szkła kryształowego.
Mocno zaskoczyła mnie stojąca tam winda-wszakże zrobiona z metalu. Zostawiłem górne kondygnacje na później i udałem się do piwinic.
Wydrążone częściowo w skale były przeraźliwie zimne. W środku walały się resztki kieliszków i szklanek, kamienie szlifierskie z napisem "Julia" i tajemnicze litery.
O dziwo tunele wentylacyjne nie zostały rozkradzione. Następnie udałem się eksplorować piętra.
Pierwsze z nich zawierało identyczną halę jak na parterze i parę technicznych pomieszczeń. Potem dochodzimy do poddasza który prawdopodobnie służył za magazyn.
Choć z zewnątrz cały był pokryty blachą to wewnątrz jest to konstrukcja żelbetowa. Kolumny,spadzisty strop i świetliki, choć wykonane z surowego betonu wyglądają fantastycznie.
Schodząc już w dół zauważyłem na jednej ze ścian drabinkę. Choć nie wyglądała na zbyt stabilną to musiałem sprawdzić co kryje się na górze.
A tam znajdowała się maszynownia windy-w mojej ocenie prawie kompletna :p. Na samym końcu odbyłem jeszcze długą rozmowę z byłym pracownikiem huty-kierowcą- na bazie której (i internetu) opisałem jej historię.

Pierwszą hutę szkła w tym miejscu datuje się na 1450 rok. Ta którą zwiedzałem powstała w 1842 roku, z inicjatywy hrabiego Schaffgotsch.
Wtedy nazywała się "Józefina" (niem. "Josephniehutte" ).Huta wykonywała różne rodzaje szkła ołowiowego,
szkło barwione w masie (rubinowe, alabastrowe, kobaltowe), lustra, szkła szlifowane i rytowane.
Była to przez lata jedna z najlepszych hut na świecie. Wyroby szklane zasłynęły na świecie, szczególnie od londyńskiej światowej wystawie przemysłowej z 1851 r.
Zasłużoną sławę karkonoskiego szkła ugruntowały kolejne wystawy światowe w Paryżu w 1867 r. i w Wiedniu w 1873 r.
Po latach niemieckiego kryzysu gospodarczego lat dwudziestych głównym rodzajem produkcji stało się wysokiej jakości szkło kryształowe w stylistyce art deco.
Powstały wówczas modne serwisy do napojów, zestawy kryształowe do deserów czy komplety do win i wódek.
Po wyzwoleniu huta nie zaprzestała produkcji,a od 1956 r. funkcjonowała pod zmienioną nazwą jako Huta Szkła Kryształowego "Julia".
Przestawiono się na produkcję przemysłową kryształu. Dawała zatrudnienie około 1000 pracowników i była jedynym zakładem w mieście.
Miała własną remizę strażacką,osiedle,stołówkę. Produkcja huty “Julia" została zatrzymana po prywatyzacji zakładu na początku lat dziewięćdziesiątych XX w.
Przechodziła z rąk do rąk aż w 2006 roku zakupili ją amerykanie. Niestety nie wiem kto teraz jest jej właścicielem.

Pozostałości zakładu robią ogromne wrażenie i przykro patrzeć, że tak bezsensownie niszczeją.
Pozwolę sobie zaprezentować na naszym Forum także kilka wyrobów, pochodzących z huty "Julia". Zdjęcia wykonałam w sosnowieckim Muzeum.

Po krótkiej chwili szedłem z pękiem kluczy w stronę głównej bramy zakładu.

Czasami się tak uda
Już nie pierwszy raz kiedy dogadałem się z ochroną. Tak było już z kilkoma obiektami które sa na forum, ale zazwyczaj o tym nie pisze na wszelki wypadek

Racja, ochroniarz też człowiek, i zazwyczaj marnie opłacany więc wielu pewnie swoją pracę traktuje dokładnie tak samo jak są traktowani przez pracodawcę.

Niekoniecznie.
Gdybym nie miał tych 19 lat to nie byłoby tak pięknie. Po prostu nie mają podejrzeń że ich "sprawdzam" albo że jestem z gazety i uznają że przychodzę tam , zgodnie z prawdą, z czystej ciekawości.
A ku temu rzadko który ochroniarz ma obiekcje, czasami nawet fajnie opowie.