Gniewoszów - ruiny zamku Szczerba
: poniedziałek 28 gru 2015, 17:20
Zamek Szczerba (ruiny) kolo Gniewoszowa (2014)
Nieopodal drogi wojewódzkiej nr 389, na szczycie wzniesienia nieleżącego do Gór Bystrzyckich, u zbiegu dwóch potoków: Głowni i Gołodolnika, znajdują się ciekawe ruiny średniowiecznego zamku, zbudowanego z kamienia pod koniec XIII wieku.
Założono go na planie nieregularnego owalu. Jego mury były całkiem solidne - miały grubość do 1,5 metra. Zamek posiadał wieżę oraz piwnice. Do wnętrza można się było dostać przez jedyną bramę, zaopatrzoną w zwodzony most. Całość otoczono głęboką, suchą fosą, wykutą w skale.
Historia powstania i funkcjonowania warowni położonej w pobliżu wsi Gniewoszów okryta jest cieniem tajemnicy, niewiele zachowało się dokumentów mówiących o dziejach i losach historycznych tego zamku. Nieznany jest również fundator, ani czas, w którym powstał pierwszy zamek.
Przypuszcza się, że na miejscu obecnego zamku już na początku XI wieku, w okresie sporów Bolesława Chrobrego z Czechami o Ziemię kłodzką, istniał niewielki gród.
Kamienny zamek został zbudowany w późniejszym okresie przez polskich rycerzy. Pod koniec XIII wieku, czeski król Wacław II podarował zamek zakonowi cystersów z Kamieńca Ząbkowickiego, ale zamek nie był długo w rękach zakonu, ponieważ w 1318 roku został po raz pierwszy zniszczony. Po odbudowie w drugiej połowie XIV wieku zamek objęli w posiadanie rycerze czescy.
W 1358 roku właścicielem zamku i okolicznych dóbr był Otto Schuler, syn wywodzącego się z Łużyc rycerza Ottona von Glaubitza, właściciela Międzylesia.
Z tego też okresu pochodzi pierwsza pewna wzmianka pisana o zamku (Otton de Glubocz, nunccupato de Snellinstein). Rodzina Glaubitzów prawdopodobnie otrzymała tę posiadłość na początku XIV wieku, w związku z objęciem ziemi kłodzkiej przez Jana Luksemburskiego.
Do 1428 roku panem na Szczerbie był Bernhard Glaubitz, starosta kłodzki.
- Wikimapia
A w roku 1428 wpadli do Gniewoszowa husyci i spalili oraz złupili warownię, której już nigdy nie odbudowano, dzięki czemu wygląda dziś tak, jak wygląda.
Zwłaszcza, że przez stulecia służył okolicznym mieszkańcom jako źródło pozyskiwania taniego materiału budowlanego.
Zdjęcia wykonałam w maju 2020 roku.
Lokalizacja