Strażnicy Czasu

Każdy chyba zna słowa starej śląskiej piosenki, a przynajmniej ją słyszał. O Karolince co szła do Gogolina, a Karliczek za nią z flaszeczką wina. A mało kto wie, ja do niedawna też, że owa Karolinka istniała naprawdę, Karliczek zresztą też.
Ale zacznijmy od początku.
W 1903 roku grupa Czechów sudeckich i potomków Husytów zamieszkujących dotychczas w Grodźcu pod Dobrodzieniem pojawiła się w dworze w Gwoździanach z zamiarem kupna ziemi. Negocjacje musiały być trudne, gdyż targu dobito dopiero w 1904 roku. Zakupili 40 ha zalesionego terenu nieopodal Bzinicy. Nowi przystąpili do karczowania i budowy. Wkrótce nowa osada liczyła 32 budynki mieszkalne i ponad 300 osób i nazwano ją na cześć niemieckiego cesarza Wilhelmshort.

Ale wróćmy do Karolinki i Karliczka.
Karolina przyszła na świat w 1884 roku we wspomnianym Grodźcu. Tu też, kiedy stała się obdarzoną urodą oraz zaletami charakteru dziewczyną, zainteresował się nią niejaki Fryderyk Karlizek. Ta jednak zdecydowanie odrzucała jego zaloty, był wszak o 18 lat starszym żonatym już mężczyzną.
Karolina wyszła za mąż za Józefa Kraiczi i mieli jedenaścioro dzieci. Rodzina zmieniła też nazwisko na Kleinert.
Niestety w piosence brak smutnego zakończenia tej historii. Zginęła tragicznie 13 czerwca 1939 roku wracając furmanką z pola. Sąsiad, niejaki Czampel, czekał z utęsknieniem ze strzelbą na swą urodziwą małżonkę która wybrała się, zapewne bez jego zgody, do Berlina. Słysząc nadjeżdżający wóz wypadł z domu i wtedy naładowana strzelba wypaliła. Karolina zginęła na miejscu. Zabójca wkrótce sam wymierzył sobie sprawiedliwość odbierając sobie życie.
Cmentarz w Bzinicy Nowej, nieużywany po 1945 roku popadał w ruinę. Obecnie można tam znaleźć już tylko resztki nagrobków oraz jeden odnowiony Karoliny Kleinert, tej co szła do Gogolina i nie chciała Karliczka.

Warto dodać, że istnieje kilka wersji piosenki o Karolince i Karliku (mnie osobiście podoba się ta z kupowaniem folwarku i kamienicy ), a nawet można obejrzeć pomnik poświęcony tym dwóch - jak się okazuje - historycznym postaciom.

Pomnik znajdziemy w samym centrum Gogolina pod Opolem.
Pochodzi z roku 19647, a wykonał go Tadeusz Wencel.