Strażnicy Czasu

W położonym na granicy Miechowic (dzisiejszej dzielnicy Bytomia) i Rokitnicy (dzielnicy Zabrza) dawnym parku wypoczynkowym zwanym Beuthener Stadt und Kreiswald zachowało się do dziś niewiele obiektów, świadczących o jego dumnej przeszłości.
W zasadzie najbardziej czytelnym elementem parkowego założenia są dziś historyczne dukty leśne, nadal noszące przedwojenne nazwy ("Droga Różana", "Droga Klary", "Droga Ronota" - to od nazwiska właściciela nieistniejącego już młyna wodnego czy "Droga Ewy"). W ich węzłowych punktach w latach dwudziestych XX wieku umieszczono głazy narzutowe z napisami. Pierwotnie było ich dziewięć. Pełniły rolę swoistych drogowskazów.

Po II Wojnie Światowej, w ramach akcji "odniemczania", część kamieni usunięto, a niektóre po prostu przewrócono napisami do dołu. Wiele z nich, zapomnianych, leży sobie dziś wśród liści i czeka na stosowne zainteresowanie i - być może - ich odwrócenie do pierwotnej pozycji.
Najlepiej zachowanym głazem jest położony na granicy Zabrza i Bytomia, nieopodal przystanku autobusowego przy Szybie Ignacy, omszały kamień z wyrytym niemieckim napisem "Grüner Schlund" czyli "Zielona Otchłań". Pobielony napis znajduje się w pozycji "do góry nogami" - jest to efekt wspomnianej, powojennej akcji.

Zdjęcia wykonałam w grudniu 2016 roku.
Lokalizacja

W ciemny, mroźny, grudniowy dzień postanowiłam wybrać się na kolejny spacer po Miechowickim Lesie, celem odszukania pozostałych kamieni. Trochę obawiałam się, jak dam sobie radę bez mapy i GPS, zwłaszcza wobec zalegającego na ziemi śniegu i spowijającej drzewa mgły. Okazało się jednak, że bardzo dobrze odrobiłam "zadanie domowe", niemal ucząc się na pamięć wszystkich ścieżek i bez żadnego problemu dotarłam, gdzie zamierzałam dotrzeć.

Oczywiście moje poszukiwania zapewne byłyby bardziej czasochłonne, gdyby nie sympatyczna książeczka "Miechowice i okolice. Przyroda i zabytki" autorstwa panów Leonarda Kłosa i Edwarda Wieczorka oraz świetna strona Bytom - Miechowice. Historia i teraźniejszość. Z takimi podpowiedziami tropienie kamieni było najczystszą przyjemnością.

Zaczęłam od miejsca, które już znałam z poprzedniej wizyty. Nieopodal Domu Pomocy Społecznej "Wędrowiec", około 75 metrów na wschód od jego bramy, znajduje się miejsce zwane przed II Wojną Światową "Gabel" - Rozwidlenie.
Tu właśnie bierze początek wiodący w kierunku Różanej Ławki oraz Źródła Różanego leśny dukt, noszący historyczną nazwę "Drogi Różanej".
Przy rozdrożu leży sobie spory rozmiarów głaz. To właśnie jego szukałam. Ciekawe, czy na jego spodniej stronie nie zachowały się jeszcze resztki niemieckiego napisu?
Lokalizacja

Kolejny punkt, czyli położony całkiem niedaleko "Hubertus Stand" - Stanowisko Huberta, nie jest już tak prosty do odnalezienia, gdyż znajduje się w zdziczałej części lasu, w której nie zachowały się dawne ścieżki.
By trafić w to miejsce chyba najlepiej jest ruszyć od strony ulicy Szyb Zachodni, udając się na wschód nasypem zlikwidowanych torów kolejowych aż do miejsca, gdzie przekracza on niewielki strumyczek.
Znajdziemy tam mały, betonowy mostek. Za nim należy skierować się pod kątem prostym do nasypu i ruszyć w las w kierunku południowo - zachodnim, wypatrując charakterystycznego, krzywego drzewa. Kamień z resztkami białej farby powinien znajdować się w odległości około 70 metrów od dawnych torów.

Mam nadzieję, że ten opis ułatwi dotarcie do Stanowiska Huberta innym eksploratorom i nie zachęci do niecnych czynów jakichś bezmyślnych wandali.
Lokalizacja

Trochę się zdziwiłam, bo we wspomnianej wyżej lokalizacji dostrzegłam jeszcze drugi głaz, nieco mniejszy. Podobnie jak ten z napisem "Hubertus Stand" okazał się być eratykiem, najpewniej pochodzącym gdzieś z dalekiej Skandynawii. Raczej nie znalazł się w tym miejscu przypadkiem.

Przenosimy się w zupełnie inną cześć lasu.
Kolejny przystanek naszej wędrówki znajduje się po drugiej stronie ulicy Stolarzowickiej. Do miejsca oznaczonego głazem o nazwie "Platte" (Płyta) dotrzeć można ruszając żółtym szlakiem na północ od strony parkingu, zlokalizowanego obok resztek szybu "Nimptsch” kopalni Friedrichsgrube. Po przejściu ulicy kierujemy się wąską ścieżką w dół, by przekroczyć (obok rury gazociągu) niewielki potok.
Kiedy uda nam się wgramolić na jego drugi brzeg, będzie to oznaczało, że czas się rozglądać za rozdrożem, przy którym leży sobie nasz płaski kamień.
Aż się prosi, żeby go na chwilę odwrócić i spojrzeć, czy coś ciekawego nie zachowało się po jego drugiej stronie.

Lokalizacja

Trafienie do charakterystycznego, śródleśnego skrzyżowania, zwanego "Kleiner Stern" - Mała Gwiazda, nie przedstawia najmniejszego problemu.
Kamień leży tuż obok zbiegających się ze sobą ścieżek.

Lokalizacja

Ostatni z zachowanych do dziś kamieni znajduje się przy Drodze Willigera, w miejscu, gdzie do Potoku Rokitnickiego wpada jeden z mniejszych dopływów.
Uroczysko to znane było jako "Am Düsterblick" - Przy Mrocznym Widoku.
Głaz znajduje się nieopodal uszkodzonego mostku.
Lokalizacja

Podczas mojej wizyty powoli nadciągał już wieczór i las rzeczywiście nabrał jakichś specyficznych, mrocznych odcieni.
Uznałam, że czas już chyba najwyższy na zakończenie wyprawy i powrót do domu.

To ja do kolekcji dołączam Wielką Gwiazdę (Grosser Stern) - proszę się uważnie wpatrzeć w kamień na zdjęciu:



Choć w tej jakości trudno to dojrzeć (na oryginale było to dosyć dobrze widoczne).

Uwaga! Wg mnie opis na pocztówce jest błędny, bo to wcale nie Rokittnitzer Schweiz (dzisiejszy teren w Rokitnicy za autobusami i grodem), tylko Miechowitzer Waldpark.

A ja kojarze z lasu jeden kamien, ze żłobionym napisem cos w stylu Rokitnitz/Miechowitz, niedaleko osrodka Wedrowiec i szosy. Chyba 20 lat temu ostatni raz przy nim bylam. Ciekawe czy jeszcze stoi

Nie stoi, skradziony kilkanaście lat temu.