Domniemana osada obronna w Libiążu (powiat chrzanowski) znajdować się miała na szczycie wzniesienia zwanego, nomen omen, Grodziskiem.
Miejsce to badał w 1874 roku jeden z prekursorów polskiej archeologii, Adam Honory Kirkor - w swej pracy opisywał ślady obronnego wału w zachodniej części grodziska.
Dziś wzgórze nosi na sobie ślady wielu antropomorficznych przekształceń i trudno jednoznacznie dopatrywać się w jego obrębie pewnych śladów dawnych umocnień. Zaznaczyć należy ponadto, że sam swój nietypowy kształt (z "czapą" na szczycie) zawdzięcza ono specyficznej budowie geologicznej - wapienie środkowego triasu tak właśnie wietrzeją.
Faktem, nie ulegającym wątpliwości, jest występowanie w obrębie wzgórza ceramiki wydatowanej przez nas "na oko" na okres tzw. "kultury łużyckiej".
Lokalizacja na wikimapii
Widok na geoportalowym LIDARze