Damice - grodzisko
: piątek 27 mar 2015, 17:45
Grodzisko w Damicach (powiat krakowski, gmina Iwanowice), położone na stromej skarpie, wysoko ponad prawym brzegiem Dłubni, na wzniesieniu o sugestywnej i dającej mocno do myślenia nazwie "Wały", znane jest archeologom od dawna - zostało odkryte już na początku XX wieku przez Leona Kozłowskiego.
Było odwiedzane przez naukowców wielokrotnie: w dwudziestoleciu międzywojennym oraz w latach 40-tych i 70-tych XX wieku. Ostatnie badania przeprowadzono zaledwie kilka lat temu.
Obiekt jest zbliżony kształtem do zaokrąglonego na szczycie trójkąta. Szeroka podstawa urywa się pionową przepaścią, a boki odcięte są głębokimi jarami. Jedynie od południowo-zachodniej strony można dostać się do grodu w sposób jako tako cywilizowany, po w miarę łagodnym stokiem, który jednak jest wyraźnie odcięty wałami i do dziś widoczną fosą.
Gród był ogromny!
Podczas badań wykopaliskowych ustalono, iż naturalne walory obronne cypla doceniano już neolicie.
Również ludy należące do tzw. "kultury łużyckiej" zamieszkiwały damickie "Wały".
W okresie wczesnego średniowiecza cypel został ufortyfikowany. Od najdostępniejszej strony wybudowano dwie linie obwałowań, oddzielone suchą fosą. Parowy oraz skarpę ponad Dłubnią chronił wał pojedynczy.
Ale to nie wszystko:
Źródło
W przypadku tak ogromnego obiektu nie dziwi wcale fakt wydzielenia dodatkowego, małego i silniej obwarowanego obszaru.
Zawsze sobie takie rozwiązanie porównywałam do domu stojącego w otoczonym płotem ogrodzie.
Ogród jest wielki, można w nim się bawić, sadzić rośliny, hodować kury. Ale chociaż jest chroniony przed intruzami, to tak naprawdę bezpiecznie mieszkańcy czują się dopiero w domu. W mniejszej, ale znacznie lepiej strzeżonej przestrzeni.
Było odwiedzane przez naukowców wielokrotnie: w dwudziestoleciu międzywojennym oraz w latach 40-tych i 70-tych XX wieku. Ostatnie badania przeprowadzono zaledwie kilka lat temu.
Obiekt jest zbliżony kształtem do zaokrąglonego na szczycie trójkąta. Szeroka podstawa urywa się pionową przepaścią, a boki odcięte są głębokimi jarami. Jedynie od południowo-zachodniej strony można dostać się do grodu w sposób jako tako cywilizowany, po w miarę łagodnym stokiem, który jednak jest wyraźnie odcięty wałami i do dziś widoczną fosą.
Powierzchnia całości założenia wynosiła około 7 ha, zaś majdanu (wraz z wałami) około 4 ha.
Gród był ogromny!
Podczas badań wykopaliskowych ustalono, iż naturalne walory obronne cypla doceniano już neolicie.
Również ludy należące do tzw. "kultury łużyckiej" zamieszkiwały damickie "Wały".
W okresie wczesnego średniowiecza cypel został ufortyfikowany. Od najdostępniejszej strony wybudowano dwie linie obwałowań, oddzielone suchą fosą. Parowy oraz skarpę ponad Dłubnią chronił wał pojedynczy.
Ale to nie wszystko:
Na podstawie analizy zdjęć udało się ustalić, że we wschodnim narożniku istniał pierwotnie wydzielony człon grodu na planie nieregularnego czworokąta, oddzielony od pozostałej części majdanu dwoma liniami wałów, poprzedzonych suchymi fosami. Obie linie wałów były od siebie odległe o około 38 metrów.
Powierzchnia tego członu grodziska wynosi około 0,3 ha. Wspomniane wały są obecnie całkowicie niewidoczne w terenie, gdyż zostały w znacznym stopniu zniwelowane poprzez trwającą tu od wielu stuleci działalność rolniczą.
Nie można całkowicie wykluczyć, iż pierwotnie na zachód od zewnętrznej linii wału, broniącego wydzielony człon grodziska, biegła jeszcze jedna, trzecia linia umocnień. Wskazuje na to pośrednio układ terenu i niewielki "garb", biegnący równolegle do opisanych wałów, w odległości około 35-40 m na zachód od zewnętrznego wału wydzielonego segmentu grodu. Na zdjęciach lotniczych domniemana, trzecia linia umocnień, nie była widoczna. Jej ewentualną obecność mogą potwierdzić jedynie badania wykopaliskowe.
Źródło
W przypadku tak ogromnego obiektu nie dziwi wcale fakt wydzielenia dodatkowego, małego i silniej obwarowanego obszaru.
Zawsze sobie takie rozwiązanie porównywałam do domu stojącego w otoczonym płotem ogrodzie.
Ogród jest wielki, można w nim się bawić, sadzić rośliny, hodować kury. Ale chociaż jest chroniony przed intruzami, to tak naprawdę bezpiecznie mieszkańcy czują się dopiero w domu. W mniejszej, ale znacznie lepiej strzeżonej przestrzeni.