Był to drugi budynek tego typu, istniejący w mieście. Starsza mykwa funkcjonowała przy ulicy Zatorskiej, ale z czasem została przebudowana i zaczęła służyć celom mieszkalnym.
Tak wspomina o tym fakcie Wirtualny Sztetl:
Mykwa na początku istnienia gminy była prywatna, należała do Izaaka Marka. Mieściła się przy ul. Zatorskiej. Nowo powstała gmina, po wybudowaniu dwóch domów modlitwy i cmentarza, ze względów budżetowych pozostawiła łaźnię w rękach prywatnych, jedynie pod kontrolą rabinacką. Po pierwszej wojnie światowej sprzedano ją Polakowi, który co prawda nie miał nic przeciwko kontrolom rabinackim, ale podnosił opłaty za korzystanie, ograniczał godziny otwarcia albo otwierał ją w porach, które nie odpowiadały użytkownikom. Nic też dziwnego, że Żydzi protestowali, jednakże gmina, obawiając się nowych długów, nie wpłynęła na zmianę sytuacji. W końcu, w okresie prezesury Chilela Bałamutha, gmina zaciągnęła pożyczkę i wybudowała nowy budynek łaźni koło synagogi. Starą mykwę przekształcono na mieszkania.
Nowa mykwa była parterowym obiektem murowanym, wzniesionym na planie prostokąta, przylegającego dłuższym bokiem do ulicy. Pokrywał ją dwuspadowy dach. Od czasu wojny budynek łaźni został gruntownie przebudowany. Obecnie znajdują się w nim lokale usługowe, między innymi pralnia i fajny ciucholand z bardzo ładnym wystrojem wnętrza (nie mogłam się przeć pokusie i rzecz jasna rzuciłam okiem do środka).
Zdjęcia wykonałam 19 lipca 2019 roku.
Lokalizacja
