Strażnicy Czasu

W Hucisku niedaleko Gdowa (powiat wielicki), zamieszkał jeden z najwybitniejszych światowych twórców teatralnych XX wieku- Tadeusz Kantor. Założyciel teatru Cricot 2 w Krakowie, twórca przełomowych w historii teatru spektakli takich jak: Umarła klasa, Wielopole, Wielopole czy Niech sczezną artyści, zbudował swój dom niedaleko dworu w Hucisku. I właśnie przy tym domu stoi bardzo nietypowa artystyczna konstrukcja. Jest to ogromne, 14- metrowe, betonowe krzesło, które powstało w 1995 roku, już po śmierci Kantora, ale według jego projektu. Krzesło jest nawiązaniem do niezrealizowanych planów artysty, aby wokół zaprojektowanego przez siebie domu postawić kilka rzeźb z cyklu, który nazwał „ pomnikami niemożliwymi”.

Podobna rzeźba, tylko z drewna, stała także w Oslo a kilka lat temu mniejszą kopię krzesła postawiono we Wrocławiu.

Do pomnika – krzesła niełatwo trafić, mimo niezłego oznakowania. Dom Kantora otoczony jest gęstymi krzakami a wejście zamknięte na głucho. Na co dzień nikt w tym domu nie mieszka. Bezpośrednia droga do posiadłości to właściwie droga polna, na którą lepiej nie wjeżdżać samochodem, zwłaszcza po deszczu lub w czasie zimy, gdy jest lód. Ponadto krzesło jest szczelnie zasłonięte krzakami i zdjęcia można zrobić tylko zza ogrodzenia, gdy już się udało te krzaki sforsować . Ale warto!

Trochę mi wstyd, że tego wątku nie było dotychczas na Forum Strażników, chociaż przejeżdżałam nieopodal "Krzesła" w ostatnim czasie co najmniej kilka razy w tygodniu, a w samym Hucisku zawitałam już dobrych kilkanaście razy.
W ramach rehabilitacji z mojej strony fotografia wspomnianej wyżej przez Gatomę kopii rzeźby, znajdującej się we Wrocławiu, u zbiegu ulic Rzeźniczej i Łaziennej.

Lokalizacja oryginału
Lokalizacja rzeźby wrocławskiej

Faktycznie, dotarcie do słynnego krzesła jest trudne!

Do Domu Kantora w Hucisku prowadzi kamienista oraz błotnista droga, wąska na szerokość samochodu osobowego. Przed domem brak jest miejsca na zaparkowanie.
Opuszczony dom wita zaryglowaną bramą i otwartymi drzwiami? Pięć miesięcy temu zmarła mieszkająca w nim często 90-letnia żona Kantora Maria Stangret.

Gmina Gdów w swoich folderach prezentuje Krzesło oraz Dom Kantora jako jedną z najważniejszych atrakcji turystycznych Ziemi Gdowskiej https://www.gdow.pl/_files/gdow.pdf

Niszczejący dziś „Dom Twórczości Tadeusza Kantora i Marii Stangret-Kantor”, według ich woli miał stać się muzeum poświęconym artystycznym dziełom obojga twórców http://www.gazetagdowianin.pl/wiadomosc ... miny-gdow/

Jeszcze przed śmiercią Maria Stangret chciała, by Gmina Gdów przejęła posiadłość w Hucisku jako darowiznę. Niestety, lokalny Urząd Gminy zaproponował przejęcie działki na zasadzie przekazania, na co właścicielka nie wyraziła zgody:
„Nie można było zgodzić się na to, ponieważ przy przekazaniu nie stawia się warunków i można taką rzecz sprzedać komukolwiek już na drugi dzień.”

W międzyczasie nad Wisłą w Krakowie powstało wielkie Muzeum Twórczości i Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora

Krzesło Kantora od "podwórka" oraz z wnętrza Kantorówki /z pokrytym nowym gontem dachem/

W środku domu Kantorów na Hucisku /opisy pod zdjęciami/

Dom jest doskonale przystosowany do pełnienia funkcji mauzealnej.

Jestem szczęśliwy, że mogłem dziś z przyjaciółmi zwiedzić Kantorówkę

Betonowe krzesło na Hucisku, jedyny zrealizowany projekt Katora z cyklu "pomniki niemożliwe" (czekają na wykonanie wieszak i żarówka)

Nie miałam pojęcia o "Wieszaku" i "Żarówce". Wieszak rewelacja, już go sobie wyobrażam rozpiętego miedzy brzegami Wisły obok Kładki Ojca Bernatka w Krakowie.
Żarówka jest bardziej karkołomna i mniej trwała, ale jeszcze bardziej spektakularna. No jak to żarówka.

Zwróciliście uwagę, że oryginalne "Krzesło" z Huciska nieco różni się od "Krzesła" z Wrocławia? To wrocławskie wykonane zostało mniej starannie, wsporniki oparcia są proste, a nie - jak w pierwowzorze - lekko zakrzywione.