Strażnicy Czasu

Grób rodziny Machniowskich pochodzi z końca XIX wieku.
Na pomnikowym krzyżu odnajdziemy coraz słabiej czytelną sygnaturę zakładu kamieniarskiego P. Haraczek z Będzina.

Grobowiec rodziny Chorzelskich to jeden z najbardziej charakterystycznych obiektów zabytkowych na terenie starego cmentarza będzińskiego.
Moim zdaniem jest kiczowaty i bez wyrazu, nawet pomimo patyny minionych dziesięcioleci. Po prostu za dużo w nim tego wszystkiego.

Twórcą tego - skądinąd - niezwykłego zabytku był K. Grudziński (autor nagrobka Michała Kluzy).

Nagrobek doktora Adama Bilika, zmarłego w roku 1943, powstał w Warszawie, w pracowni kamieniarskiej Henryka Żydoka.
Co ciekawe - na odwrocie pomnika także odkryłam epitafium, o pół wieku starsze. Nic z tego nie rozumiem.

Grobowiec rodziny Trocha z sygnaturą Franciszka Fochtmana:

Grobowiec Leokadii Adamczyk, zmarłej w wieku 22 lat, pochodzi z roku 1922.
Został wykonany w pracowni Franciszka Fochtmana.

Podczas spaceru alejami cmentarnymi trzeba się liczyć z tym, że niejeden raz natrafi się na ślady ludzkich tragedii.
Ten sygnowany nazwiskiem pana Fochtmana grobowiec kryje zwłoki młodej żony i matki, zmarłej w wieku 20 lat Heleny Zdanowskiej, a także szczątki jej dziecka, małego Tadeusza.
Medalion kobiety jest tak zniszczony przez upływający czas, że stał się w zasadzie nieczytelny, jednak jeszcze większe wrażenie sprawia zdjęcie dziecka, sfotografowanego już po śmierci, w trakcie uroczystości pogrzebowych.
Podobnych pośmiertnych fotografii dziecięcych znalazłam na będzińskim cmentarzu jeszcze kilka.

Grobowiec rodziny Bereszków i sygnatura Jana Zagórskiego:

Franciszek Zillinger, zmarły w roku 1918.
Pod koniec I Wojny Światowej zakład pana Zagórskiego funkcjonował już - jak widać - bez współpracy z panem Hib.

Czerwony nagrobek, pod którym spoczął zmarły w roku 1927 Jan Bachmiński, powstał w sosnowieckiej pracowni J. Zagórski:

Grobowiec rodziny Turlejów pochodzi z tej samem pracowni kamieniarskiej: