Najbardziej spektakularne dzieło obronne nyskiej twierdzy zbudowano w latach 1743 - 45. Napis na zworniku nad wejściem do pomieszczenia studni na dziedzińcu "FR Anno 30 I 44" dotyczy ukończenia budowy gdyż pełną sprawność bojową fort uzyskał dopiero po zakończeniu robót w następnym roku. W latach 1771 - 76 dokonano rozbudowy systemu chodników przeciwminowych, a w latach 1771 - 74 wzniesiono trzy flesze.
Różne prace przy obwałowaniach prowadzono w latach 1864 - 67, a w latach 1872 i 1888 dokonano przebudowy stoków bojowych.
Fort służył w latach 1859 - 69 jako koszary i w części więzienie, a od 1914 r. jako magazyn sprzętu wojskowego. Fort wzniesiony na wzgórzach lewego brzegu rzeki, zabezpieczał tereny umożliwiające dogodny ostrzał miasta, później objęte dalszymi fortyfikacjami.
Główne obwałowania fortu założone zostały na narysie kleszczowym pięcioramiennej gwiazdy, wewnątrz których wznosił się pięciobok 2-kondygnacyjnych kazamatów, osłoniętych od zewnątrz i góry nasypem ziemnym, ze studnią w budynku na środku dziedzińca. Otoczone suchą fosą główną pięć kleszczy fortu (na osi pięciu boków kazamatów koszarowych osłaniało pięć rawelinów:
Fort posiada bardzo rozbudowane chodniki kontrminowe do których dostęp jest otwarty i swobodny.