Nowy Korczyn - synagoga
: wtorek 19 gru 2017, 22:54
W Nowym Korczynie, nieopodal rynku, przy ulicy Zamkowej, niemal nad brzegiem Nidy, znajdują się ruiny jednej z najciekawszych polskich synagog. Została wybudowana w roku 1696 z cegieł i kamieni uzyskanych z rozbiórki znajdującego się w sąsiedztwie Zamku Królewskiego.
Kilkukrotnie przebudowywana i remontowana, pod koniec XIX wieku została wyposażona w zachowaną do dziś, okazałą kolumnadę w stylu klasycystycznym.
O architektonicznych szczegółach budowli przeczytamy na stronie Wikipedii:
Niestety, w czasie II Wojny Światowej bóżnica została zdewastowana, a po wojnie była wykorzystywana m.in. jako magazyn zbożowy.
Nieremontowana przez lata ostatecznie straciła dach, który zawalił się do środka. Mogło się zdawać, że los obiektu został przesądzony, na szczęście w roku 2012 przeprowadzono remont, zabezpieczając całość w formie trwałej ruiny, a szczyt ścian pokryto niewielkim daszkiem. Obecnie zwiedzanie wnętrza nie jest możliwe, wejście zabezpieczono kratą, przez którą bez kłopotu można obejrzeć ładnie zachowany Aron ha-kodesz i resztki oryginalnych polichromii.
Ruiny synagogi zostały wpisane do rejestru zabytków nieruchomych pod numerem 782 w dniu 8 lutego 1958 oraz 129 z 22 czerwca 1967 roku.
Moje zdjęcia pochodzą z grudnia 2017 roku.
Lokalizacja
Kilkukrotnie przebudowywana i remontowana, pod koniec XIX wieku została wyposażona w zachowaną do dziś, okazałą kolumnadę w stylu klasycystycznym.
O architektonicznych szczegółach budowli przeczytamy na stronie Wikipedii:
Murowany i orientowany budynek synagogi wzniesiono na planie prostokąta w stylu klasycystycznym. Wewnątrz, we wschodniej części znajduje się obszerna, prostokątna główna sala modlitewna, do której prowadzi dwudzielny przedsionek. Nad nim na piętrze znajduje się otwarty na salę główną babiniec. Do dnia dzisiejszego zachował się frontowy klasycyzujący ośmiokolumnowy portyk na wysokim cokole, kryjący dwa symetryczne biegi schodów, które prowadzą na babiniec. Fasadę pierwotnie zdobiły symbole 12 plemion Izraela i znaki zodiaku. Do sali dla kobiet prowadzą trzy łukowato zakończone drzwi, oddzielone od siebie dwoma pilastrami. Wieńczą je trójkątne naczółki, w środku których znajduje się kwiat. Całość jest przykryta dachem dwuspadowym.
Główna sala modlitewna przykryta jest drewnianym sklepieniem zwierciadlanym z resztkami polichromii z końca XIX wieku. Na ścianie wschodniej zachowała się klasycystyczna oprawa Aron ha-kodesz. Jego wnękę ujmują dwie doryckie kolumny oraz wieńczą tablice Dekalogu oraz korona podtrzymywana przez parę lwów. Nad arką znajduje się obecnie zamurowany okulus. Na ścianach zachowały się pozostałości polichromii. Na elewacjach: północnej i południowej znajdują się po trzy oraz na wschodniej dwa półokrągłe zakończone okna, które dawniej oświetlały obszerne wnętrze sali głównej.
Niestety, w czasie II Wojny Światowej bóżnica została zdewastowana, a po wojnie była wykorzystywana m.in. jako magazyn zbożowy.
Nieremontowana przez lata ostatecznie straciła dach, który zawalił się do środka. Mogło się zdawać, że los obiektu został przesądzony, na szczęście w roku 2012 przeprowadzono remont, zabezpieczając całość w formie trwałej ruiny, a szczyt ścian pokryto niewielkim daszkiem. Obecnie zwiedzanie wnętrza nie jest możliwe, wejście zabezpieczono kratą, przez którą bez kłopotu można obejrzeć ładnie zachowany Aron ha-kodesz i resztki oryginalnych polichromii.
Ruiny synagogi zostały wpisane do rejestru zabytków nieruchomych pod numerem 782 w dniu 8 lutego 1958 oraz 129 z 22 czerwca 1967 roku.
Moje zdjęcia pochodzą z grudnia 2017 roku.
Lokalizacja