Strażnicy Czasu

Za profesorem Kłosem, historykiem architektury Wilna warto powtórzyć: „Pieśń nad pieśniami tętniąca bujnością ówczesnego życia”. Skromny z zewnątrz - w środku rzuca na kolana. Przytłacza widok ponad 2 tys. stiukowych figur, wkomponowanych w girlandy roślin. Zachwyca gra świateł i cieni w białym wnętrzu. Straszy nad głową kotwica kryształowej łodzi oraz pochowany pod progiem głównego wejścia fundator świątyni z umieszczonym w portalu herbem Gozdawa. Wcześniej w progu była ułożona kamienna płyta z napisem „Hic iacet peccator Pac” – Tu spoczywa grzesznik Pac, lecz pewnego słonecznego dnia została rozbita od uderzenia pioruna.
Barokowy kościół św. Piotra i Pawła na Wilnie został zbudowany w latach 1668 – 76 według projektu krakowskiego architekta Jana Zaora (w miejscu wcześniejszego, drewnianego kościoła z czasów Władysława Jagiełły). Fundatorem kościoła oraz sąsiedniego klasztoru Augustianów był hetman wielki litewski Michał Kazimierz Pac.

Kościół jest bazyliką z transeptem, ozdobioną wspaniałymi sztukateriami Pietro Parettiego i Giovanniego Gallego oraz malowidłami Michelangelo Palloniego.
Wileńska świątynia św. Piotra i Pawła na Antokolu została wybrana przez Jana Pawła II na jedno z 4 miejsc, odwiedzonych podczas jego pielgrzymki na Litwę w 1993 r. Jest bliskim nam kościołem. Każdego dnia autokary z polskimi rejestracjami podjeżdżają na plac Jana Pawła II. W przeciwieństwie do innych dzielnic Wilna, na „polskim” Antokolu wyczuwa się atmosferę przyjaźni i wzajemnej sympatii (w czasach pogańskich w tym miejscu był chram bogini miłości Mildy).

We wspaniałym kościele brak jest głównego ołtarza – jest tylko obraz Smuglewicza i figury 4-ch proroków. Zamówiony, kryształowy ołtarz, w drodze z Holandii do Gdańska spoczął gdzieś na dnie jednego z duńskich Bełtów. Pamięć o nim symbolizuje kryształowy żyrandol łodzi.