Strażnicy Czasu

Jest trzecią, obok łacińskiej i ormiańskiej katedrą lwowską. Według legendy w 1280 r. książę Lew Halicki założył na wzgórzu drewnianą cerkiew oraz klasztor bazylianów. Po kolejnych zniszczeniach staraniem metropolity Szeptyckiego, w 1744 r. zbudowano wspaniałą katedrę w stylu rokoko. Jest pod wezwaniem św. Jerzego.
Fasadę zdobią rzeźby św. Leona papieża, św. Atanazego oraz kupidyny z ubitymi rączkami. Na szczycie umieszczony jest św. Jerzy - Jura - na koniu. W kompleksie archikatedralnym znajdują się również budynki kapituły oraz pałac metropolitów.

Posągi papieża Leona oraz patriarchy Atanazego uosabiają unię wschodniego i zachodniego kościoła. Dziedziniec katedralny zamykają bramy ozdobione urnami i herbem Szeptyckich. A na placu przed katedrą odbywały się słynne jarmarki świętojurajskie. Wołał na nie najstarszy lwowski dzwon zwany Tatarem, ozdobiony napisem "W leto 6849 solian byl kołokol syj światomu Juriu pry kniazi Dmytryi ihumenom Ewfymiem" - (tekst dotyczy odlania dzwonu w 1341 r.)
Po II wojnie światowej katedra została zabrana unitom i przekazana prawosławnym. Dopiero po rozpadzie ZSRR wróciła na powrót do kościoła greckokatolickiego.
Wewnątrz posiada katolicki ołtarz zasłonięty rokokowym ikonostasem.