Początki tego zamku sięgają X wieku kiedy to na wzgórzu nad rzeką Avon powstały pierwsze fortyfikacje ziemne. Około 1068 roku Wilhelm Zdobywca wybudował na miejscu starych fortyfikacji ziemno-drewniany zamek Motte and Bailey. Obejmowały one obszar wzgórza zwanego Wzgórzem Ethelfledy. W wieku XII Henryk II zastąpił zamek typu Motte kamienna budowlą w formie baszty z przylegającymi do niej zabudowaniami. W kolejnych wiekach zamek był wielokrotnie rozbudowywany. W wieku XIV na stronie północno-wschodniej powstała brama główna z barbakanem oraz dwie wieże mieszkalno - obronne. W XV wieku Ryszard III dobudował dwie wieże strzelnicze przy północnym murze zamku. Kolejne przebudowy miały miejsce w wiekach XVI i XVII wraz ze zmieniającymi się właścicielami posiadłości i zamek z warowni obronnej został przekształcony w rezydencję mieszkalną ale zachował swój obronny charakter , a skuteczność fortyfikacji została poddana próbie podczas pierwszej wojny domowej. W okresie wiktoriańskim rozbudowano już tylko budynki i pomieszczenia mieszkalne. Pod koniec XIX wieku zamek zaczęli odwiedzać pierwsi turyści.
Załączniki
z1.jpg (113.75 KiB) Przejrzano 1551 razy
pln.jpg (73.64 KiB) Przejrzano 1551 razy
Brama główna i barbakan
bar1.jpg (116.23 KiB) Przejrzano 1550 razy
bar2.jpg (122.74 KiB) Przejrzano 1550 razy
bar3.jpg (128.31 KiB) Przejrzano 1550 razy
bar4.jpg (131.94 KiB) Przejrzano 1550 razy
bar6.jpg (119.14 KiB) Przejrzano 1550 razy
bar5.jpg (139.27 KiB) Przejrzano 1550 razy
bar7.jpg (148.34 KiB) Przejrzano 1550 razy
bar8.jpg (158.67 KiB) Przejrzano 1550 razy
Wszystko co piękne jest przemija , wszystko co piękne jest zostaje.
We wnętrzach zamkowych zachowało się niewiele średniowiecznych artefaktów z powodu pożaru który wybuchł na zamku. Pozostała jedynie jedna z większych kolekcji broni białej eksponowana w Wielkiej Sali. Większość wyposażenia pochodzi z czasów wiktoriańskich. W Wielkiej Sali oprócz kolekcji białej broni znajduje się imponujący kredens wyrzeźbiony w litym dębie przez Cooke & Sons of Warwick z 1851.Chociaż bufety w średniowieczu odgrywały praktyczny cel, Kenilworth Buffet wznosi się ponad swoją funkcję, by ogłosić się samodzielnym dziełem sztuki. Niewiele centymetra tego dzieła pozostaje nietknięte przez dłuto rzeźbiarskie, by w jakiś sposób upiększyć i ożywić gęsty dąb. Cały mebel czerpie inspirację z powieści Waltera Scotta Kenilworth(1821). Romantyczna powieść Scotta oparta jest na relacji między królową Elżbietą I a jej ambitnym ulubieńcem Sir Robertem Dudleyem, hrabią Leicester.
Załączniki
Wielka Sala
sg18.jpg (139.86 KiB) Przejrzano 1523 razy
sg3.jpg (183.03 KiB) Przejrzano 1523 razy
sg5.jpg (167.32 KiB) Przejrzano 1523 razy
sg4.jpg (176.16 KiB) Przejrzano 1523 razy
sg7.jpg (161.09 KiB) Przejrzano 1523 razy
sg9.jpg (159.88 KiB) Przejrzano 1523 razy
sg8.jpg (163.36 KiB) Przejrzano 1523 razy
sg1.jpg (125.73 KiB) Przejrzano 1523 razy
sg2.jpg (153.83 KiB) Przejrzano 1523 razy
sg12.jpg (100.09 KiB) Przejrzano 1523 razy
Wszystko co piękne jest przemija , wszystko co piękne jest zostaje.