Pierwsze umocnienia dzisiejszej Góry Warownej istniały już w X wieku, Kosmas wspomina w 981 roku o grodzie. Około 1300 roku istniał już zamek mieszkalny, będący siedzibą władców Hrabstwa Kłodzkiego. W latach 1557-60 wybudowano zamek średni i dolny tworząc zespolony system obronny. Po opanowaniu miasta przez wojska cesarskie w 1622 roku, do modernizacji umocnień przystąpiono dopiero w latach 1690-1702, kiedy to pod kierunkiem architekta Jakuba Carove średniowieczne mury zastępowano kurtynami i budowano nowoczesne bastiony.
Obecny kształt twierdza zyskała po przyłączeniu Śląska do Prus. Na zlecenie króla Fryderyka II holenderski inżynier wojskowy Gerhard Cornelius de Wallrave opracował plany wielkiej rozbudowy twierdzy. Pracami początkowo kierował osobiście, potem zastąpił go Friedrich Christian von Wrede. Prace nad rozbudową trwały cały XVIII wiek, a nawet na początku następnego, w obliczu zbliżających się wojsk napoleońskich.
Twierdza pełniła też rolę więzienia, a po demilitaryzacji w 1867 była to jej jedyna funkcja. w okresie wojen stawała się także obozem jenieckim.
Chodniki kontrminowe i chowający sie w nich lekko nadpleśniały Prusak. Nieborak chowa się w studzience i mało kto go zauważa