Bóżnica powstała wraz z całym kompleksem jesziwy (była przewidziana od początku, w planach budowy) w roku 1930. Obiekt umiejscowiono w południowym skrzydle budynku, na drugim i trzecim piętrze. Można się do niego dostać boczną klatką schodową, której dalszy bieg wiedzie na babiniec w formie balkonu - galerii, wspartej na ośmiu kolumnach korynckich.
Dom modlitw w czasie funkcjonowania wyższej szkoły żydowskiej pełnił nie tylko funkcje religijne, gdyż okresowo służył także jako aula mogąca pomieścić około 200 uczniów.
Niestety, całe oryginalne wyposażenie przepadło. W czasie II Wojny Światowej Niemcy zdewastowali synagogę, niszcząc i rabując co się dało. Sam budynek przetrwał okupację bez szwanku i w drugiej połowie XX wieku został przejęty przez Akademię Medyczną, dzięki czemu zachował się w dobrym stanie.
Jesienią 2003 roku budynek został zwrócony Gminie Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie, a dwa lata później, po opuszczeniu obiektu przez Akademię Medyczną, rozpoczął się remont połączony z rekonstrukcją synagogi.
Jak podaje Wikipiedia:
Oficjalne otwarcie synagogi po remoncie nastąpiło 11 lutego 2007 roku. Była to pierwsza tego typu uroczystość w powojennej Polsce, ponieważ rekonstrukcja wnętrza synagogi została w całości sfinansowana przez polską społeczność żydowską.
Podczas uroczystości otwarcia, w którym wzięło udział około 600 osób, przybito dwie repliki mezuz z wizerunkiem orła polskiego – jedną na drzwiach wejściowych do jeszywas, a drugą na drzwiach synagogi. Oryginał mezuzy został podarowany podczas otwarcia w 1930 roku przez cadyka z Czortkowa, Israela Friedmana. Następnie rabin Michael Schudrich wniósł zwoje Tory, które zostały ufundowane 17 czerwca 2005 roku przez mieszkających w Stanach Zjednoczonych Harleya i Marie Lippman z okazji bat micwy ich córki Juliet. Pierwotnie znajdowały się w synagodze Nożyków w Warszawie, a następnie 22 stycznia 2006 roku uroczyście wniesiono je do małej bożnicy na parterze Jeszywasu, po czym znowu wróciły do Warszawy. Fundacja Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego przekazała synagodze pozłacaną menorę oraz tablicę pamiątkową poświęconą zagładzie lubelskich Żydów.
Aron ha-kodesz, który na podstawie archiwalnego zdjęcia zrekonstruowała architekt Sylwia Piechnik, został umieszczony na wschodniej ścianie znacznie później. W połowie 2008 roku zawieszono u sufitu sali modlitewnej zrekonstruowany żyrandol, wzorowany na tym, który wisiał w synagodze przed 1939 rokiem.
Jedynym oryginalnym elementem wyposażenia bożnicy prawdopodobnie jest zdobiony parochet, jednak nie wiem, gdzie ten ciekawy zabytek obecnie się znajduje.
Synagogę można zwiedzić po zakupieniu cegiełki w recepcji hotelu, o ile nie odbywają się w niej akurat modły.
Zdjęcia wykonałam w październiku 2018 roku.
Lokalizacja
