Lublin - dawny sierociniec żydowski i siedziba Judenratu
: środa 24 paź 2018, 23:25
W samym sercu Lublina, przy ulicy Grodzkiej 11, znajdował się sierociniec dla dzieci żydowskich, założony w 1867 roku w budynku dawnej plebanii katolickiej, funkcjonującej przy niezachowanej do dziś gotyckiej farze pod wezwaniem św. Michała Archanioła, rozebranej w połowie XIX wieku.
Poza pełnieniem funkcji ochronki placówka ta pozwalała swoim podopiecznym zdobyć podstawowe wykształcenie, gdyż zorganizowano w niej szkołę.
Jak podaje na swojej stronie Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN”
W budynku działała także Sala Schronienia dla Żydowskich Starców i Kalek, a w czasie II Wojny Światowej mieścił się Judenrat (rada żydowska).
W dniu 24 marca 1942 roku, w czasie akcji likwidacyjnej getta na Podzamczu, wydarzyła się w tym miejscu ogromna tragedia.
Niemcy otoczyli budynek, wygnali zeń wszystkie dzieci (około setkę) wraz z opiekunkami oraz przebywającymi w ochronce starcami, załadowali na ciężarówki i wywieźli wszystkich na łąki w dzielnicy Tatary, w okolice dzisiejszej ulicy Łączyńskiej, gdzie czekały świeżo wykopane doły. Opiekunki: Anna Taubenfeld, Hanna Kupperberg i nieznana z imienia pani Rechman nie chciały opuścić dzieci i dobrowolnie zdecydowały się na śmierć.
Zamordowanych pochowano w miejscu zbrodni (obecnie miejsce to upamiętnia tablica). Po wojnie, w roku 1947, szczątki ekshumowano i przeniesiono na cmentarz żydowski przy ulicy Walecznych, gdzie w roku 1987 nad zbiorową mogiłą postawiono pomnik.
Zdjęcia wykonałam w październiku 2018 roku.
Lokalizacja
Poza pełnieniem funkcji ochronki placówka ta pozwalała swoim podopiecznym zdobyć podstawowe wykształcenie, gdyż zorganizowano w niej szkołę.
Jak podaje na swojej stronie Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN”
Ochronka zajmowała dwupiętrowy budynek przy ul. Grodzkiej 11, na który składało się 9 sypialni, 2 pokoje stołowe, szkoła, sala rekreacyjna, kancelaria, kuchnia, pokój służbowy, pokój kąpielowy, pralnia, ubikacja. Jej główna działalność była nastawiona na całkowite utrzymanie, ubranie i zapewnienie nauki dla pensjonariuszy. Dzieci miały zorganizowaną naukę w szkołach powszechnych i średnich zakładach naukowych. Małe uczęszczały do przedszkola mieszczącego się na miejscu i odbywały tzw. kurs przygotowawczy.
W budynku działała także Sala Schronienia dla Żydowskich Starców i Kalek, a w czasie II Wojny Światowej mieścił się Judenrat (rada żydowska).
W dniu 24 marca 1942 roku, w czasie akcji likwidacyjnej getta na Podzamczu, wydarzyła się w tym miejscu ogromna tragedia.
Niemcy otoczyli budynek, wygnali zeń wszystkie dzieci (około setkę) wraz z opiekunkami oraz przebywającymi w ochronce starcami, załadowali na ciężarówki i wywieźli wszystkich na łąki w dzielnicy Tatary, w okolice dzisiejszej ulicy Łączyńskiej, gdzie czekały świeżo wykopane doły. Opiekunki: Anna Taubenfeld, Hanna Kupperberg i nieznana z imienia pani Rechman nie chciały opuścić dzieci i dobrowolnie zdecydowały się na śmierć.
Zamordowanych pochowano w miejscu zbrodni (obecnie miejsce to upamiętnia tablica). Po wojnie, w roku 1947, szczątki ekshumowano i przeniesiono na cmentarz żydowski przy ulicy Walecznych, gdzie w roku 1987 nad zbiorową mogiłą postawiono pomnik.
Zdjęcia wykonałam w październiku 2018 roku.
Lokalizacja