Łąka (gm.Pszczyna) grób prałata Antoniego Philippi
: poniedziałek 10 sty 2022, 15:36
Nagrobek prałata stylizowany na neogotycką kapliczkę na cmentarzu przykościelnym w Łące. Philippi Antoni Karol (1827-1910), proboszcz w Łące
Urodził się 8 grudnia 1827 w Zabrzu w rodzinie urzędnika Antoniego i Barbary z d. Szmieszek. Po ukończeniu szkoły elementarnej uczęszczał do gimnazjum w Gliwicach, gdzie w 1847 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. Teologię studiował na Uniwersytecie Wrocławskim. 1 maja 1852 wyświęcony został na subdiakona, a święcenia kapłańskie przyjął 1 lipca tegoż roku z rąk bpa Daniela Latusska. Od 1852 roku przez trzy lata był wikarym w Rudach k. Raciborza. Bardzo często zmieniał placówki. Był wikarym i administratorem w Pszczynie, Miedźnej oraz w Wiśle Wielkiej. Od 1858 roku pełnił obowiązki proboszcza w Łące. W 1902 roku otrzymał tytuł prałata.
W czasie klęski głodu na Górnym Śląsku (1879-1880) kierował Komitetem Pomocy dla Głodujących. Należał do najwybitniejszych i aktywnych działaczy centrowych na Śląsku. W 1893 roku przewodził centrowej agitacji przed wyborami do parlamentu i sejmu pruskiego, będąc członkiem komitetu wyborczego partii Centrum. Na zjeździe tej partii w Berlinie w marcu 1897 roku został wybrany członkiem komitetu. W kazaniach, wygłaszanych w czasie kulturkampfu nawoływał do abstynencji. Podczas jego posługi kapłańskiej w Łące kościół został poddany gruntownej przebudowie. W 1897 roku założył w Łące parafialną bibliotekę, którą sam prowadził. Brał czynny udział w zakładaniu związków Hünego, czyli oddziałów Śląskiego Związku Włościańskiego. Był członkiem zarządu Towarzystwa św. Leona założonego w końcu 1891 roku. W testamencie zapisał na kościół w Łące 10 000 zł. Zmarł w Łące 28 czerwca 1910. Pochowany został na tutejszym cmentarzu przy alejce prowadzącej z kościoła do probostwa. (źródło silesia.edu.pl)
Urodził się 8 grudnia 1827 w Zabrzu w rodzinie urzędnika Antoniego i Barbary z d. Szmieszek. Po ukończeniu szkoły elementarnej uczęszczał do gimnazjum w Gliwicach, gdzie w 1847 roku otrzymał świadectwo dojrzałości. Teologię studiował na Uniwersytecie Wrocławskim. 1 maja 1852 wyświęcony został na subdiakona, a święcenia kapłańskie przyjął 1 lipca tegoż roku z rąk bpa Daniela Latusska. Od 1852 roku przez trzy lata był wikarym w Rudach k. Raciborza. Bardzo często zmieniał placówki. Był wikarym i administratorem w Pszczynie, Miedźnej oraz w Wiśle Wielkiej. Od 1858 roku pełnił obowiązki proboszcza w Łące. W 1902 roku otrzymał tytuł prałata.
W czasie klęski głodu na Górnym Śląsku (1879-1880) kierował Komitetem Pomocy dla Głodujących. Należał do najwybitniejszych i aktywnych działaczy centrowych na Śląsku. W 1893 roku przewodził centrowej agitacji przed wyborami do parlamentu i sejmu pruskiego, będąc członkiem komitetu wyborczego partii Centrum. Na zjeździe tej partii w Berlinie w marcu 1897 roku został wybrany członkiem komitetu. W kazaniach, wygłaszanych w czasie kulturkampfu nawoływał do abstynencji. Podczas jego posługi kapłańskiej w Łące kościół został poddany gruntownej przebudowie. W 1897 roku założył w Łące parafialną bibliotekę, którą sam prowadził. Brał czynny udział w zakładaniu związków Hünego, czyli oddziałów Śląskiego Związku Włościańskiego. Był członkiem zarządu Towarzystwa św. Leona założonego w końcu 1891 roku. W testamencie zapisał na kościół w Łące 10 000 zł. Zmarł w Łące 28 czerwca 1910. Pochowany został na tutejszym cmentarzu przy alejce prowadzącej z kościoła do probostwa. (źródło silesia.edu.pl)