Dąbrowa Górnicza - K.S. Zagłębianka

[Dawid_FSO]

Klub Sportowy Zagłębianka mieścił się na pograniczu Dąbrowy Górniczej i Będzina w bliskim sąsiedztwie przystanku kolejowego Będzin Ksawera.Tereny na których mieścił się stadion, klub otrzymał w 1935 roku od KWK Paryż. Po zakończeniu wojny opiekunem kluby była Kopalnia Generał Zawadzki. Teren na którym znajdowała się Zagłębianka można było śmiało nazwać kompleksem sportowo rekreacyjnym. Znajdował się tam Domek Klubowy z całą infrastrukturą typu biura, jadalnia, sauna, szatnie itp. Sporych rozmiarów basen, Sklepik spożywczy, Stadion z trybunami na prawie 100 tysięcy widzów, Zegar, 3 mniejsze boiska do piłki nożnej, ściana, 3 boiska do tenisa ziemnego, garaże oraz mini plac zabaw dla dzieci. W bliskim sąsiedztwie obiektu znajdowała się również Ciepłownia oraz gazowania dzis oba te obiekty również nie istnieją.Na przełomie Lutego oraz Kwietnia 2012 roku w budynku wybuchły 2 pożary. Cały kompleks został zrównany z ziemią w 2013 roku.

Fotorelacja:

[Dawid_FSO]

Cd.

[Dawid_FSO]

cd.

[Dawid_FSO]

Cd.

[Dawid_FSO]

Kilka reliktów ocalałych po Klubie Zagłębianka:

[Eworu]

Zagłębianka swego czasu była chlubą miasta oraz kopalni „Paryż” na arenie sportowej całego regionu. Na swoim koncie miała tysiące wygranych meczy, setki nagród, wyróżnień i dyplomów. Choć dopiero od lat 60-tych stała się dąbrowskim klubem, to bliskość do granicy naszego miasta oraz patronat kopalni „Paryż” spowodowała że w szeregach klubu znajdowało się mnóstwo Dąbrowian co upoważnia mnie do spisania jej historii.

Początki

Historia klubu jest dość burzliwa, dlatego w tekście może wystąpić wiele błędów rzeczowych spowodowanych brakiem dokumentów.
Pierwsze lata życia „Zagłębianki” wiążą ją z sąsiednim miastem – Będzinem. Pierwszymi zalążkami były lokalne, niezrzeszone kluby piłkarskie „Sęp”, „Naprzód” i „Orzeł”. Swoje mecze rozgrywały w okresie przedowojennym, w okolicach 1911 do 1914 roku. W związku z brakiem sformalizowania klubów nie posiadamy niestety żadnych bliższych informacji dotyczących tego okresu historycznego. Wybuch I wojny światowej spowodował wstrzymanie rozgrywek. Kilka lat później, w 1922 roku oficjalnie założono właściwy klub pod nazwą „Klub Sportowy Zagłębianka” Będzin, w skrócie KS Zagłębianka. Powstały w wyniku fuzji reaktywowanego „Sępa” i „Orła”(który działał pod nazwą KS Orzeł Będzin w okresie 1918-1920) z dąbrowskim KS Odrodzona Polska w Dąbrowie Górniczej. Możliwe że sama Zagłębianka została założona już w 1920 roku, gdyż tak podają niektóre źródła, a w 1922 w wyniku dokonania fuzji urosła na rangę okręgowego klubu. Za oficjalny rok założenia, występujący na papierach i w logach,przyjmuje się jednak 1915 rok.

Logo

Logiem zespoły stała się Złota litera Z na czarnym kole ze złotą obwódką umieszczona w zielonej figurze ze złotą obwódką, o górnej i lewej krawędzi w kształcie trapezu, a dolnej i prawej zaokrąglonej ozdobionej z zewnątrz złotym laurem. Czasami na lewym boku dodawano napisany czarnymi literami na złotym tle rok założenia klubu. Drużyna występowała w zielono-czarnych strojach.

Złota era

Powojenna historia rozwoju klubu rozpoczyna się objęciem nad nią patronatu przez ówczesną kopalnię „Generał Zawadzki” (dziś „Paryż”) w 1946 roku To wydarzenie otwarło złoty okres w jej rozwoju który trwał conajmniej do lat 70-tych. W 1950 klub przyporządkowano do zrzeszenia Górnik i do roku 1956 występował jako Górnik Będzin. Po korekcie granic Dąbrowy i Będzina w 1961 roku klub znalazł się w granicach administracyjnych naszego miasta.

Kadra i sezony

Z okresu międzywojennego znamy jedynie kilka nazwisk działaczy – Mieczysław Bluszcz(pzedwojenny prezes klubu), Marian Gajda, Eugeniusz Łoparz, Czesław Mazurek, Stanisław Morys, Wacław i Eugeniusz Ney oraz Bolesław Szubert. Za czasów lat 30-tych trenerem sekcji futbolowej był Marian Gajda. Do 1926 roku Zagłębianka rozgrywała jedynie mecze towarzyskie. W sezonach 1931 do 1936 klub grał w Klasie A (Sosnowiec), w latach 1937/1938 do 1939/1940 w Lidze Okręgowej (Zagłębie), a w sezonach 1949-1961 w Lidzę Okręgowej Zagłębie III Liga. Po dołączeniu do Dąbrowy klub zaczął grać w Lidze Okręgowej II Grupa. W okresie międzywojennym klub prowadził również sekcję lekkoatletyczną oraz turystyczną, ich działacze z lat 30-tych to Mieczysław Bluszcz, Józef Michalak, Stanisław Morys, Eugeniusz Ney, Wacław Ney, Lucjan Organista, Adam Piotrkowski, Bolesław Szubert, Bronisław Zander.

Skład drużyny z 1971 roku trener Maksymilian Macuga, asystent trenera Mirosław Szygulski, Jan Martynus, Kazimierz Dworak, Zdzisław Dera, Bonifacy Bijak, Jan Grobelny, Jerzy Trzewiczek, Rudolf Luboń, kapitan drużyny Ryszard Wójcik, kierownik drużyny Tadeusz Godzicz, Stefan Rygalik, Jerzy Kryza, Andrzej Łaptos, Franciszek Szwiec, Tadeusz Musiał, Edward Morawiec, Stanisław Sołtysiak, Witold Golański.Istniała również sekcja karate, w której od 1984 do 1990 roku trenował znany dąbrowski karateka Tomasz Byjos. W drużynie trampkarskiej oraz szóstek 5 lat grał Mariusz Grzesiczak. W sekcji bokserskiej w 1982 roku karierę rozpoczynał Cezary Podraza. W PRL w Zagłębiance grał Przemysław Oklejewski, Stefan Rygalik, Edward Morawiec czy Rudolf Luboń.

Koniec

Wraz z końcem PRL nastąpił ponowny kres zespołu. W 1989 roku klub otrzymał potężny klub – wygaszana kopalnia „Paryż” zrezygnowała z patronatu nad klubem. Drużyna popadła w ogromne kłopoty finansowe. Na wszystko brakowało pieniędzy. Zagłębianka jeździła na mecze wyjazdowe czterema samochodami działaczy, trenera i lekarza: wartburgiem, ładą i dwoma polonezami.W 1997 roku klub zmienił nazwę na KS „Zagłębiak” Dąbrowa Górnicza. Zmiana nazwy była prawdopodobnie wymuszona towarzyszyjącej temu fuzji z R.K.S Dąbrowa Górnicza. Oba kluby miały za sobą bardzo bogatą przeszłość i prawdopodobnie aby żaden z nich nie został poszkodowany zdecydowano się na utworzenie nowej nazwy. Nowemu klubowi poświęciliśmy osobny artykuł – LINK.

Jako ciekawostkę podam iż z klubu śmiano się iż jedna bramka znajduje się w Dąbrowie, a druga w Będzinie .

Właściciele zdjęć : Jan Janocha, Biblioteka Narodowa, Andrzej laskowski, Śląska Biblioteka Cyfrowa, Dawid Zegan

[Eworu]

Dziś część druga historii Zagłębianki - mistrzowska drużyna kobiet

W 1983 roku w Zagłębiance powstała sekcja kobieca.Piłkarki pracowały na oddziale kolejowym i przeróbki mechanicznej. Wraz z sukcesami drużyny zostały oddelegowane do pracy jedynie na rzecz zespołu. Za czasów dyrektora kopalni Janusza Kordasa do drużyny ściągnięto między innymi Małgorzatę Gospodarczyk ze Szczecina i Irenę Mikołajczyk z Gdyni. W momencie transferu pierwszej kobiety do kopalni przyjechała nawet telewizja. Po zakończeni kariery Gospodarczyk pozostała w Dąbrowie pracując w zakładzie przeróbki węgla, a Mikołajczyk wyjechała do Niemiec. W latach 80-tych kierownikiem sekcji był Jerzy Wieczorek, a trenerem koordynatorem Ireneusz Głady – który jednocześnie był wieloletnim trenerem męskiej sekcji. Stanowisko prezesa w tamtych latach piastował Mieczysław Chudzicki,który zastąpił na tym stanowisku Wiesława Chudzickiego, wiceprezesów Lucjan Suska, Jerzy Poczobut, Jerzy Rajczykowski, sekretarz Bronisław Zander. Edward Dłużewski posiadał tytuł honorowego prezesa klubu. Głównym trenerem od 1985 został Stefan Rygalik. W 1986 roku 7 na 20 piłkarek znajdowało się w kadrze narodowej.

Skład drużyny kobiecej w 1986 roku:

IWONA MŁODZIK napad, kadrowiczka

KRYSTYNA ŻAK obrona, kapitan

IWONA LIS napad, kadrowiczka

KATARZYNA MYSLIN bramka, kadrowiczka

TERESA WALCZUCH napad, kadrowiczka

KRYSTYNA PIETRZAK bramka

MAŁGORZATA GOSPODARCZYK napad, kadrowiczka

BARBARA KOŁODZIEJ obrona, kadrowiczka

RENATA KAWKA napad

KRYSTYNA MIŚKIEWICZ obrona, kadrowiczka

ANNA KONIECZKO napad

MAŁGORZATA GUTTENMEJER obrona

ELŻBIETA BOROWSKA napad

URSZULA SŁAWECKA obrona

BOŻENA NOWIK napad

JOLANTA DZIEDZIC obrona

LIDIA WILCZAK napad

KATARZYNA ŻYŁA obrona

MARZENA BIEDRO napad

GRAŻYNA CIELNIASZEK obrona

Piłkarki Zagłębianki dwukrotnie uzyskały tytuły mistrzyń Polski – w 1988 i 1990 roku. Pierwszy mecz odbył się w Sosnowcu z drużyną Czarni Sosnowiec. Trenerem drużyny był wtedy Stefan Rygalik. Zakończył się wynikiem 3:1 na rzecz Dąbrowy Górniczej. W nagrodę za tytuł piłkarki otrzymały od kopalni pamiątkowe zegarki wykute w węglu. Podobno kibicie przeciwnej drużyny wykrzykiwali hasła „Ile wagonów węgla daliście sędziom?!”

Drugie wiekopomne zwycięstwo odniosły już za czasów problemów finansowych klubu. W 1990 roku wywalczyły Puchar Polski (4:2 z Piastunkami Gliwice, na boisku w Grodźcu). Nagrodą za dobre wyniki był wyjazd na turniej do ukraińskiego Ługańska. Poza tym piłkarki dwukrotnie – w 1984 i 1991 sięgnęły po złoty medal, a w 1985 po brązowy.

Niestety w sezonie 1992/93 Zagłębianka na rok spadła do drugiej ligi. W 1995 roku drużyna przeniosła się z Ksawery do RKS Zagłębia Dąbrowa Górnicza, gdzie powstała autonomiczna sekcja piłki nożnej kobiet. Klub praktycznie przestał istnieć, zabrakło działaczy. Jedynymi którzy pozostali do końca byli Krzysztof Ślęzak oraz Jerzy Rajczykowski. Ostatni raz piłkarski wybiegły na boisko jesienią 1999 rokiem. Na pożegnanie zdobyły jeszcze brązowy medal halowych mistrzostw Polski w Rybniku. Zimą 2000 roku damska drużyna została definitywnie i ostatecznie wycofana z rozgrywek.

Właściciel zdjęć Dawid Zegan

[Fermiol96]

Witam wszystkich
Wielka szkoda tego co się stało z obiektem Zagłębianka. Jeszcze nie tak dawno tętnił życiem, bywało tyle ludzi, że pomimo ogromnego obszaru ciężko było dopchać się do boiska. Zagłębianka przez lata była centrum sportu i rozrywki dla okolicznych mieszkańców. Pamiętam jak za dzieciaka kopałem tam piłkę najpierw z ojcem, potem z kolegami, a obok nas biegały sarny Jeszcze chyba w 2007 byłem zawodnikiem tego klubu. Łezka się kręci jak przechodzę obok tego.

Gdybym miał dużo pieniędzy to wybudowałbym tam kompleks sportowy i izbę pamięci. Teren ma duży potencjał i mam nadzieję, że nie stanie tam osiedle.