Tuż obok, na bocznej ścianie, uwagę przykuwa wyjątkowej klasy nagrobek bardzo realistycznie przedstawiający młodą, okrągłą na twarzy kobietę z noworodkiem na ręku.
Miała na imię Susane (po mężu Gelhorn, de domo Schafgotsch) i zmarła w wieku 27 lat, w roku 1604, najpewniej w czasie porodu/w połogu. Można się domyślać, że razem z matką pochowano niemowlę, które również zmarło, a raczej - urodziło się martwe (na płaskorzeźbie dziecko ma zamknięte oczy).
Patrząc na tę rzeźbię nie mogłam pozbyć się wrażenia, że chyba wiem, co mogło stać się powodem tragicznego w skutkach niepowodzenia położniczego i śmierci matki i dziecka, które przedstawiono jako bardzo duże, jak na oseska. Jego matka zdradza cechy nadwagi, jeśli nie otyłości.
Cukrzyca ciążowa z powikłaniami.
Dziś prowadzona przez lekarzy gładko, w tamtych czasach stanowiąca śmiertelne zagrożenie.
- Susane z dzieciątkiem (1).JPG (44.45 KiB) Przejrzano 2447 razy
- Susane z dzieciątkiem (2).JPG (93.96 KiB) Przejrzano 2447 razy
- Susane z dzieciątkiem (4).JPG (43.68 KiB) Przejrzano 2447 razy
- Susane z dzieciątkiem (3).JPG (83.33 KiB) Przejrzano 2447 razy
Ostatnia, najmniejsza płyta należy do Hansa Christoffa von Strachwitz, syna Eliasa von Strachwitz, czyli wnuka Ewy i Hansa. Dzieciątko zmarło w dniu 24 lutego 1600 roku, w wieku niespełna 7 miesięcy.
Przedstawione jest w typowy sposób: w sukience i z bukiecikiem kwiatków w dłoni.
- Płyta nagrobna Hansa Christoffa von Strachwitz, malutkiego wnuczka Evy i Hansa (1).JPG (57.39 KiB) Przejrzano 2447 razy
- Płyta nagrobna Hansa Christoffa von Strachwitz, malutkiego wnuczka Evy i Hansa (2).JPG (97.41 KiB) Przejrzano 2447 razy
Widziałam już wiele kamiennych epitafiów, także tych figuralnych i muszę przyznać, płyty ze Stoszowa to bardzo staranna robota. Ród nie szczędził pieniędzy na dobrego kamieniarza: widoczna jest wielka dbałość o szczegóły, starannie zachowane proporcje ciała oraz przedstawienie cech indywidualnych wyglądu.
Warto zajrzeć na chwilę na tyły kościoła i pozwolić sobie na zachwyt.
Zdjęcia wykonałam w grudniu 2020 roku.
Źródło informacji:
dokumentyslaska.plLokalizacja
"Wiele zabytków przeszłości, co jeszcze wczoraj istniały, jutro zniknie bezpowrotnie. (...) Obowiązkiem żyjących jest zebrać te ułomki i okruchy najdroższych pamiątek przeszłości i w pamięci przyszłych pokoleń zapisać..."