Plac Tadeusza Kościuszki 3, teren dawnego, historycznego Aresztu Śledczego.
Leszczyńskie więzienie powstało w 1790 roku i stanowi zabytek XVIII - wiecznej architektury barokowej. W 1857 r. dobudowano budynek magazynowy i w takim stanie areszt przetrwał aż do odzyskania niepodległości przez Polskę. Po Powstaniu Wielkopolskim areszt przejęty został przez poznańską Naczelną Radę Ludową, następnie przez ministerstwo ds. byłej dzielnicy pruskiej, a dopiero 13 listopada 1921 r. trafił wraz z innymi 82 wielkopolskimi więzieniami do Ministerstwa Sprawiedliwości. Stał się więzieniem przy sądzie powiatowym, a po reformie więziennictwa w 1928 r. przy sądzie grodzkim III kategorii. Tak dotrwał do II wojny światowej, zyskując jeszcze w 1924 r. drugi budynek gospodarczy. Po wybuchu II Wojny Światowej leszczyński areszt był jednym z 30 więzień sądowych w Wielkopolsce, gdzie osadzano aresztantów i skazanych przez niemieckie sądy, w tym działający w mieście powszechny sąd krajowy. Po wyzwoleniu miasta, 31 stycznia 1945 r. leszczyńska jednostka znalazła się w dyspozycji Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego jako więzienie karno - śledcze III klasy, podlegające Centralnemu Więzieniu w Rawiczu. Od 8 grudnia 1954 r. jednostka znalazła się w nowo utworzonym Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, a od 1 listopada 1955 r. działała w strukturach Ministerstwa Sprawiedliwości, nadal jako więzienie karno-śledcze, ale już wyłącznie dla mężczyzn. W latach pięćdziesiątych więzienie powiększyło się o pomieszczenia przekazane przez sąd i Prezydium Powiatowej Rady Narodowej. Znajdują się one na parterze byłego pałacu Sułkowskich (Delegatura Urzędu Wojewódzkiego w Lesznie). Na początku lat 70. przekształcono jednostkę w areszt śledczy i wyremontowano: założono kanalizację, centralne ogrzewanie, powiększono okna. W 1994 r. zmieniono przeznaczenie aresztu z męskiego na kobiecy.
ŹródłoPierwszą klapę zauważymy tuż za bramą.
Posiada sygnaturę "Hüttenwerk Keula Bad Muskau"
LINK. Odlewnia zdaje się istnieje do dziś.
"Wiele zabytków przeszłości, co jeszcze wczoraj istniały, jutro zniknie bezpowrotnie. (...) Obowiązkiem żyjących jest zebrać te ułomki i okruchy najdroższych pamiątek przeszłości i w pamięci przyszłych pokoleń zapisać..."