Henryków - Jan Nepomucen z Sali Dębowej zespołu klasztonego
: wtorek 30 sty 2024, 18:00
W Henrykowie (Heinrichau), miejscowości położonej w powiecie ząbkowickim, w gminie Ziębice, w zabudowaniach opactwa cysterskiego, w tzw. Sali Dębowej, znajduje się ładna, barokowa rzeźba, przedstawiająca postać świętego Jana Nepomucena.
Ponieważ w roku 1810, mocą dekretu podpisanego przez króla Prus, Fryderyka Wilhelma III, dobra zakonne uległy sekularyzacji, zabudowania klasztorne trafiły w ręce świeckie.
Pierwszym właścicielem dawnego opactwa została siostra króla, Fryderyka Luiza Wilhelmina Orańska (1774–1837), mama Marianny Orańskiej.
W 1863 roku, długo po śmierci Wilhelminy Pruskiej, dobra henrykowskie nabył ród wielkich książąt von Sachsen-Veimar-Eisenach. I to właśnie rodzina Vaimar urządziła w dawnych pomieszczeniach klasztornych salę balową/ jadalnię, ze ścianami pokrytymi zachowaną do dziś, przepiękną, dębową boazerią.
Prezentowany tu Jan Nepomucen musiał więc trafić w to miejsce wtórnie, już po roku 1945.
Drewniana, bardzo ładna i starannie odnowiona rzeźba jest polichromowana.
Nosi cechy barokowe.
Święty, z lekko wygiętym tułowiem, spogląda na krzyż trzymany w prawej ręce. W lewej dłoni dzierży palmę męczeństwa.
Jan ubrany jest w typowy strój, na głowie ma biret. Brakuje mu aureoli.
Całość postaci wygląda tak, jakby ją wyjęto sprzed jakiegoś barokowego ołtarza, w którym stała po prawej stronie głównego obrazu.
Ponieważ w roku 1810, mocą dekretu podpisanego przez króla Prus, Fryderyka Wilhelma III, dobra zakonne uległy sekularyzacji, zabudowania klasztorne trafiły w ręce świeckie.
Pierwszym właścicielem dawnego opactwa została siostra króla, Fryderyka Luiza Wilhelmina Orańska (1774–1837), mama Marianny Orańskiej.
W 1863 roku, długo po śmierci Wilhelminy Pruskiej, dobra henrykowskie nabył ród wielkich książąt von Sachsen-Veimar-Eisenach. I to właśnie rodzina Vaimar urządziła w dawnych pomieszczeniach klasztornych salę balową/ jadalnię, ze ścianami pokrytymi zachowaną do dziś, przepiękną, dębową boazerią.
Prezentowany tu Jan Nepomucen musiał więc trafić w to miejsce wtórnie, już po roku 1945.
Drewniana, bardzo ładna i starannie odnowiona rzeźba jest polichromowana.
Nosi cechy barokowe.
Święty, z lekko wygiętym tułowiem, spogląda na krzyż trzymany w prawej ręce. W lewej dłoni dzierży palmę męczeństwa.
Jan ubrany jest w typowy strój, na głowie ma biret. Brakuje mu aureoli.
Całość postaci wygląda tak, jakby ją wyjęto sprzed jakiegoś barokowego ołtarza, w którym stała po prawej stronie głównego obrazu.