Strażnicy Czasu

Na połnoc od wsi Grochowa (Grochau), położonej w powiecie ząbkowickim, w gminie Bardo, na zalesionych wzgórzach Masywu Brzeźnicy, a konkretniej - na zachodnim zboczu Grochowca (Grochberg) - około 100 metrów na wschód od miejsca, gdzie żółty szlak turystyczny odbija z asfaltowej (ale mocno zniszczonej) drogi, znajduje się ciekawa i dość dobrze zachowana sztolnia, zwana Grochów II.
Trudno powiedzieć, kiedy tak naprawdę powstała, gdyż obiło mi się o uszy, że pierwsze próby górnictwa w tym rejonie sięgały średniowiecza, ale można przyjąć, że była wykorzystywana w XIX i jeszcze w XX wieku.
Wydobywano w niej magnezyt - jego białe żyły widoczne są nadal tu i ówdzie w ścianach.

Jako że rejon Grochowej jest mi dość dobrze znany i często go odwiedzam, zwłaszcza w okolicach wszelakich ekwinokcjów i solstycjów, na otwór Grochowa II trafiłam jak po sznurku, minimalnie tylko wspomagając się czarną magią pod postacią Geoportalu mobilnego, na którym świetnie widać roznos, hałdę i wylot sztolni.
Wejście do kopalni jest niskie, ale miękko wyściełane suchymi liśćmi i przesmyknięcie się w głąb korytarza nie stanowi problemu.
Sztolnia nie imponuje rozmiarami. Ma około 50 metrów długości i kilka bocznych, ślepo zakończonych korytarzy. Biegnie płytko pod powierzchnią, stąd, niczym w słynnej Jaskini Koralowej na Jurze, można obejrzeć sobie korzenie drzew od spodu.
Bliskość powierzchni spowodowała zawalnie się korytarza głównego, który dziś kończy się ślepo.
Znajdziemy tu także płytki szybik z reliktami drewnianej obudowy.

Całość jest bardzo ciekawa, łatwo dostępna, o poziomym rozwinięciu, a zwiedzanie nie wymaga specjalnych trudności. Niemniej jednak kask na głowie mieć należy.

Zdjęcia wykonałam w marcu 2022 roku.
P.S. Jeśli odwiedzając te rejony stwierdzicie, że parking ponad wsią Grochowa jest zapchany samochodami i różnymi innymi dziwnymi środkami komunikacji, serdecznie polecam zrezygnować z planów zwiedzania okolicy i przenieść się gdzieś indziej.
Najprawdopodobniej trwa właśnie zlot forumowy.

I jeszcze taka ciekawostka na koniec.
W bocznym korytarzyku kopalni Grochów II jakieś zwierzątko urządziło sobie punkt cateringowy.
Po zjedzonym ptaku pozostały tylko kostki i... obrączka.

Schowałam ją do kieszeni i zapomniałam o niej. I teraz sobie myślę, czy tam jej ktoś nie szuka, glum, glum.
O tego typu znaleziskach należy poinformować Stację Ornitologiczną Muzeum Instytutu Zoologii PAN w Gdańsku.

Glum glum?
Gołąb pocztowy zaobrączkowany w 2008 roku w Prudniku.

W uzupełnieniu relacji Karoliny:
Po pokonaniu (na szczęście ) niezbyt wymagającego otworu wejściowego:

Ukazuje się kilkudziesięciometrowy "ciąg główny"

z którego już po kilku metrach, w prawo, wybito krótki chodnik boczny wzdłuż żyły magnezytu widocznej w stropie:

Kilkanaście metrów za wejściem kolejny boczny korytarz poprowadzony za najgrubszą żyłą jaką można tutaj zobaczyć:


Wiedzie on stromo pod górę a następnie rozszerza się w wysoką choć wąską komorę której strop zapewne zbliża się do powierzchni o czym świadczą zwisające ze stropu korzenie drzew:

Idąc dalej głównym ciągiem napotykamy ślepy szybik:


Tu - zejście na dno szybiku:

Szybik wyrąbano w miejscu nagromadzenia licznych żył magnezytu po których widoczne są pozostałości:

Karolina dostrzega ślady opalu na ociosach. Niestety chryzoprazu nie znaleźliśmy (okazuje się że w pobliżu niewielkie ilości rud niklu również znaleziono więc może i chryzopraz się trafić...)


Z komory z szybikiem odbija kolejny boczny korytarz w którym Karolina znalazła kości ptaka z obrączką:

Po drodze do Sztolni Grochów II mijaliśmy relikty kopalni Grochów I gdzie "w latach pięćdziesiątych XX w. czynna część kopalni udostępniona była dwoma płytkimi szybami i wyrobiskami górniczymi prowadzonymi na jednym poziomie [których] łączna długość wynosiła około 700m" (Furmankiewicz, Wójcik - Relikty dawnwgo górnictwa magnezytu koło Grochowej; Wrocław 2009) Kilkudziesięciometrowy fragment sztolni był wtedy dostępny i został zbadany przez autorów.
My (tzn. ja, Gniewko i Karolina) znaleźliśmy duże zapadlisko - prawdopodobnie w miejscu pierwszego szybu:


wejście do sztolni - niestety prawie całkowicie zasypane:


i zasypany drugi szyb:



Być może wejście do sztolni dałoby się odkopać lecz nie podejmowaliśmy takiej próby

Relikty kopalni Grochów I w moim obiektywie. W okolicy zachowało się dodatkowo kilka ciekawych betonów.
Słowem - bardzo obiecująca okolica.

Pomiędzy sztolniami Grochów I i Grochów II, na południowo zachodnim stoku Grochowca, natknąć się można na jeszcze inne, całkiem ciekawe, naziemne pozostałości dawnej kopalni magnezytu.

Lokalizacja
Zdjęcia z kwietnia 2022 roku.