W okresie 1982–1991 Słuczan-Orkusz pełnił funkcję głównego projektanta HS INCO „Tarnowiec” w Tarnowcu. Projektował dla tego zakładu szkło użytkowe, ale również oświetleniowe. Z tego okresu pochodzą oszczędne w wyrazie naczynia z serii czarno-białej, wykonywane w nieprzezroczystym, dwuwarstwowym szkle sodowym, o kształtach nawiązujących do prostych form geometrycznych (choć zdarzały się również nawiązujące do naczyń z innych epok i kręgów kulturowych). Szkło projektowano zwykle w jednym kolorze, w drugim wykonywano ewentualne ozdobniki.
- Wikipedia
Historia tego wazonu jest co najmniej zaskakująca i trochę z klimatem.
Całkiem niedawno odwiedziłam moją mieszkającą w Sosnowcu (Sin City) młodszą Siostrę, która ze złamaną nogą z lekka popadała już w zimowy marazm.
Przywiozłam jej maszynę do szycia (inteligentni ludzie nigdy się nie nudzą i Siostra szybko zrobiła z podarku całkiem fajny pożytek). Oczywiście szwagier - przy okazji - wyciągnął miło wyglądający antałek.
Rozpoczęliśmy więc intensywne ćwiczenia silnej woli.
Co prawda zaparkowałam mojego Archimedesa z najgorszym możliwym miejscu - czyli w samym centrum Sosnowca - niemniej jednak miałam niemal pewność, że nikt go nie ukradnie, a co najwyżej miłosiernie wsadzi mu za wycieraczkę 10 złotych z dopiskiem "na myjnię".
Mogłam go spokojnie odebrać dzień później.
Kielichy poszły więc w ruch.
Oczywiście bez przygód się nie obyło.
Około północy dowiedziałam się, że pod mieszkaniem Siostry znajduje się ciekawa piwnica z dziwnym przewodem, być może kominowym. Więc na lekkim rauszu ruszyliśmy ze szwagrem sprawdzić ten zapomniany od czasów PRL komin wentylacyjny, ciągnący się aż na dach.
Sama piwnica była pusta, ale poprosiłam męża siostry o zdjęcie kartonu, blokującego wylot komina.
No i masz teraz babo placek: we wnętrzu ktoś ukrył przed laty świetnie zachowany wazon z okresu PRL. Bez śladu uszkodzenia! Cacuszko wyjątkowej klasy... ale całkowicie nie w moim guście.
Kiedy przywlekłam toto na górę nikt nie chciał mieć z tym wazonem nic wspólnego.
Mimo, iż okazał się dziełem samego Jerzego Słuczana-Orkusza.
Ostatecznie wazon zabrałam, umyłam, wstawiłam do środka jakieś chaberdzie, no i se toto stoi.
P.S. Swoją drogą słowo "chaberdzie" silnie zdradza moje galicyjskie korzenie.
