Wybudowana została najprawdopodobniej w roku 1919 lub 1912 (taką datę, wyrytą na ścianie, odnaleziono w roku 2010).
Sam rok budowy dzwonnicy przez długi czas również nie był pewnikiem. Odkryta w marcu 2010 r. inskrypcja składająca się z niemieckojęzycznego skrótu „Erb.” oznaczającego „Erbaut” (pl. wybudowano, wzniesiono) oraz informacją o roku budowy pozostawiała w tej kwestii pewne wątpliwości. Problemem było to, iż nie do końca dało się poprawnie odczytać ostatnią z zapisanych cyfr, która mogła oznaczać liczbę 2 albo 9, a co za tym idzie okres budowy dzwonnicy przypadłby na rok 1912 albo 1919.
We wnętrzu znajduje się figura świętego Franciszka Borgiasza, który jest patronem miejscowości. Ufundowało ją małżeństwo, Gertruda i Emanuel Kubczyk.
Święty trzyma w prawej dłoni otwartą księgę z napisem w języku łacińskim: "SAT PRINCIPI MORTALI DATUM TE TE SEQUAR IMMORTALIS", który można przetłumaczyć jako
"Wystarczy tych śmierci, Panie, Tyś Nieśmiertelny".
Z intencją i fundatorami związana jest pewna lokalna historia:
Figurę tę ufundowała rodzina Kubczyk: pochodzący z Dębiny Emanuel (1883-1924) i jego żona Gertrud, z domu Apostel (1883-1953), którzy we wrześniu 1909 r. wzięli ślub i zamieszkali w Smolarni. Przyczyną ufundowania figury miało być to, że po ślubie małżeństwu urodziło się kilkoro dzieci, które albo zmarły niedługo po urodzeniu albo też urodziły się martwe. Dziećmi tymi byli: syn Paul (ur. 12.12.1913 r.) – zmarł mając 19 dni, dziewczynka (bez imienia) – urodziła się martwa 8.12.1914 r., córka Josepha (ur. 29.03.1917 r.) – żyła jedną godzinę oraz syn Josef (ur. 19.03.1918) – zmarł mając 17 dni.
Po śmierci ostatniego dziecka Emanuel zdecydował się zakupić figurę, która trafiła do kaplicy dzwonnicy. Miała ona kosztować równowartość jednej krowy. Po tym fakcie kolejne dzieci rodziły się zdrowe i nie umierały, tak jak poprzednie. 25.05.1919 r. małżeństwu urodził się syn Emanuel (zm. 2005 r.), a kolejno: Paul (ur. 1921 r., zm. 1931 r.) i Anastasia (ur. 1923 r., zm. 1985 r.).
We wnętrzu dzwonnicy znajduje się prawdziwa perełka, na co dzień niewidoczna dla oczu przechodniów - jest nią XVIII - wieczny dzwon, który - zapewne ukryty - przetrwał zawirowania II Wojny Światowej (dzwony rekwirowano wówczas i przetapiano dla celów militarnych).
Smolarski dzwon to dzieło nie byle jakie.
Odlano go w 1794 roku w odlewni dzwonów S. B. Mager w Nysie (S. B. MAGER GOSS MICH IN NEISSE 1794). Widnieją na nim ponadto inskrypcje o treściach: SOLI DEO GLORIA (Tylko Bogu chwała), pod którą widoczna jest płaskorzeźba ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa oraz imiona św. Jana i św. Pawła (S. IOANNES. S. PAVLVS)2 wraz z ich podobiznami.
Dzwonu używano w celach alarmowych, zwoływano nim na modlitwy, informowano o ważnych wydarzeniach, a - przede wszystkim - służył on jako Dzwonek Umarłych, informujący o śmierci któregoś z mieszkańców wsi.
Dzwonnica oraz sam dzwon w roku 2014 doczekały się renowacji i prezentują się obecnie świetnie.
Pan Robert Hellfeier napisał nawet o tym obiekcie książkę !
Cytowane informacje pochodzą ze strony smolarnia.org, którą serdecznie polecam odwiedzić.
Zdjęcia wykonałam w w czerwcu 2022 roku.
Lokalizacja
