Strażnicy Czasu

Grodzisko stożkowate, znacznie zdeformowane, ma kształt zbliżony do czworoboku o zaokrąglonych narożach. Od strony południowej, wschodniej i zachodniej obiekt okala fosa napełniona wodą. Od strony północnej fosa łączy się ze stawem powstałym w okresie powojennym. Warstwa kulturowa sięga do głębokości około 1,5 m, w której odkryto fragmenty cegieł i kamienie. Wymiary stożka około 19m x 19m, wysokość około 2-3 m, szerokość fosy około 6-10 m. Prawdopodobnie pierwotnie obiekt otoczony był wałami, które nie zachowały się. Aktualnie majdan i zewnętrzna krawędź fosy porośnięte są krzewami i drzewami. Teren grodziska stanowi ostoję dla ptaków, a okazjonalnie wykorzystywane jest jako obiekt do rekreacji.

Grodzisko było badane powierzchniowo w okresie międzywojennym m.in. przez G. Raschkego w 1933 r., przez J. Kaźmierczyka, K. Macewicza i A. Szczodraka w 1960 r. W 1972 r. badania sondażowe przeprowadzili K. Macewicz, S. Wuszkan i E. Tomczak. Znaleźli oni na majdanie obiektu kilkadziesiąt fragmentów naczyń cienkościennych obtaczanych i toczonych na kole garncarskim. W 1999 r. badania AZP przeprowadził K. Bykowski. Stan zachowania grodziska dobry. W 1989 roku wykonano plan warstwicowy grodziska.

Grodzisko w Roszkowicach zlokalizowane w obszarze szerokiego pasa Przesieki Śląskiej, po wschodniej stronie Nysy Kłodzkiej, mogło pełnić funkcję strażniczą.