Pochodzi z okresu wczesnego średniowiecza, jego powstanie datowane jest na IX/X wiek.
Funkcjonowało stosunkowo krótko, mniej więcej do końca XI wieku.
Prawdopodobnie było także wykorzystywane w późnym średniowieczu.
Gród składa się z dwóch czytelnych, wyodrębnionych części: właściwej warowni oraz podgrodzia, zlokalizowanego od strony północnej.
Powierzchnia stanowiska wynosi ok. 0,08 ha. Owalny majdan o wymiarach 26x30 m otoczony jest wałami, tworzącymi w rzucie podkowę. Ich krańce: południowy i północny dochodzą do krawędzi terasy. Szerokość rozsypiska wału wynosi od 6 m w partii północno-zachodniej do 22 m w części południowo-zachodniej. Wysokość wału waha się od 1,3 m w części północno-zachodniej do 6,5 m w części południowo-wschodniej. Od strony północnej grodziska zarejestrowano istnienie osady przygrodowej oddzielonej od grodu uskokiem o wysokości 1-1,5 m.
zabytek.pl
Grodzisko było znane od dawna, co najmniej od XIX wieku. Było badane wielokrotnie, w tym w okresie międzywojennym.
A także po roku 1945.
Badaniami powierzchniowe i sondażowymi w latach 1962-62 kierowali Andrzej Gałuszka i Tadeusz Kaletyn, a w roku 1975 Czesław Lasota. W latach 2007-2008 z inicjatywy Instytutu Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego podjęto badania wykopaliskowe, które prowadzili Krzysztof Jaworski i Sylwia Rodak.
zabytek.pl
Obecnie dawna warownia prezentuje się świetnie i stanowi bardzo ciekawą atrakcję turystyczną. Jej wały są doskonale czytelne, zwłaszcza poza okresem wegetacyjnym.
Całość założenia całkiem nieźle prezentuje się z lotu ptaka, ale tak naprawdę dopiero LIDAR ukazuje w pełni dawne fortalicjum.
Zdjęcia wykonałam lutym 2022 roku.
Lokalizacja
