W sąsiedztwie placu targowego na Nowym Kleparzu wznosi się potężny gmach pałacowy, zwieńczonego kopułą centralnej kaplicy. Ten "pałac" to dawny Dom Ubogich im. Ludwika i Anny Helclów.
"Cały zresztą majątek ... zapisuję i przeznaczam na zakład publiczny dobroczynny w mieście Krakowie dla ubogich chrześcijan religii katolickiej założyć się mający z majątku po mnie pozostałego" - zapis Anny Helclowej w testamencie z 1876 r.
Potężną budowlę wzniesiono w przeciągu 4-ch lat. Jej uroczyste otwarcie i poświęcenie nastąpiło w dniach 24-25 lipca 1890 r.
Krakowski Dom Ubogich, swoim założeniem architektonicznym miał nawiązywać do słynnego, paryskiego przytułku Pałacu Inwalidów. Podobnie jak tam, centralne miejsce całego kompleksu pałacowo-ogrodowego zajmuje okazała kaplica. Jest ona widoczna z każdego okna całego kompleksu. Przypomina o wieczności, niczym klasztorna sentencja "memento mori". Jej wspaniała kopuła nawiązuje do najsłynniejszych świątyń katolickich i jest wzorowana na budowlach Donato Bramantego. Kaplica nosi wezwanie św. Anny, patronki fundującej zakład dobroczynny Anny z Treutlerów Helclowej, wdowy po znanym filantropie, prężnym kapitaliście i pierwszym wiceprezydencie miasta Ludwiku Helclu.
Dawny Dom Ubogich, zwany też Zakładem dla Nieuleczalnie Chorych - obecny Dom Pomocy Społecznej im. L.A. Helclów – nazywany jest przez niektórych umieralnią dla niewygodnych staruszków. Na 300 kuracjuszy, większość stanowią osoby leżące, będące często po udarach i bez kontaktu.