Strażnicy Czasu

Przy ul. Rakowickiej widać z daleka wysoką kopułę. Wieńczy ona szczyt dawnego schroniska dla chłopców Fundacji Księcia Aleksandra Lubomirskiego. Olbrzymi gmach został zbudowany w 1893 r. w stylu historyzmu. Jest dziełem dwóch krakowskich architektów Tadeusza Stryjeńskiego i Władysława Ekielskiego.
Schronisko dla chłopców opuszczonych lub złego prowadzenia się, funkcjonowało przez ponad pół wieku - w latach 1893-1950.
Od 1953 r. budynek jest Głównym Gmachem Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie.

W 1885 roku 83-letni, bezdzietny książę Aleksander Lubomirski przekazał znaczną część swojego majątku na dobroczynne cele w Krakowie, w tym na urządzenie i utrzymanie dwóch schronisk, jednego dla chłopców opuszczonych i źle się prowadzących oraz drugiego, podobnego dla dziewcząt (w Łagiewnikach). Wybudowany przy ul. Rakowickiej olbrzymi gmach schroniska dla chłopców mieścił sypialnie dla 160 wychowanków, jadalnie, sale szkolne, salę gimnastyczną, amfiteatr, kaplicę zwieńczoną kopułą, pomieszczenia dla administracji, mieszkania personelu, księżówkę oraz pierwszą w Krakowie krytą pływalnię. Książę zmarł w wieku 91 lat. Doczekał się ukończenia budowy schroniska.

Obecnie kaplica pod kopułą pełni rolę auli uniwersyteckiej, zaś dawny kryty basen jest salą senacką.