Brylanty z Gdowa i .... piłka nożna

[Markot Roman]

Nie, nie mam innych, zdjęcie z Kaziem Matuszykiem to uboczny efekt poszukiwań o Gdovii. Znalazłem tylko jeszcze kilka tabel, z pewnością pomogą w układance historii Zielonych z Niegowici.

[Markot Roman]

W krakowskiej okręgówce ruszyła piłkarska karuzela, z pewnością nie zabraknie w niej emocjonujących spotkań. W przygotowaniach do wiosennej batalii 2024, Gdovia Gdów wznowiła treningi z początkiem roku. Pod okiem szkoleniowca Arkadiusza Wyroby, drużyna seniorów rozegrała 7 sparingów na sztucznym boisku: z Pcimianką Pcim (przegrała 2:8), z Dalinem II, Orkanem Szczyrzyc, Dziecanovią (12:1), Naprzodem Sobolowem, Prokocimiem Kraków (3:3), Szreniawą Nowy Wiśnicz (5:1) i Błyskawicą Proszówki (10:3). W szerokiej kadrze kilka zmian, z zespołu odeszli: Robert Ślęczka, Mateusz Ochoński, Piotr Świdurski i Dominik Góralczyk. Ich miejsce wypełnili młodzieżowcy: Hubert Musiał, Patryk Wojtaszek i Krzysztof Karpecka oraz doświadczony bramkarz z Piasta Łapanów - Jakub Babral.

Na początek w zaległym meczu z jesieni, Hejnał Krzyszkowice podejmował w Myślenicach na sztucznej murawie Dalinu - Gdovię Gdów, plasującej się dotąd na piątej pozycji w tabeli. W niedzielne popołudnie goście wyszli w składzie: bramkarz Kamil Mrozowski, Damian Kulma, Michał Świątko, Krzysztof Owsianka, Konrad Nowak, Łukasz Filipek, Kamil Tabor, Kacper Jamka, Jakub Wojtaszek, Jarosław Krzak i Kacper Tabor. Zagrożeni spadkiem gospodarze, zajmujący odległe trzynaste miejsce, wzmocnieni kilkoma doświadczonymi zawodnikami, od początku ruszyli z impetem na bramkę rywala. Choć w 2 i 5 minucie mogli już stracić gole, gdyby Kacper Tabor i Kacper Jamka lepiej wykorzystali okazje sam na sam. Szczęście jednak sprzyjało im nadal i w 6 minucie objęli prowadzenie, pierwszy strzał z 16 m sparował bramkarz Mrozowski, ale dobitce już nie poradził. Zachęceni powodzeniem hejnaliści, złapali wiatr w żagle i w pierwszej połowie grali szybką, twardą piłkę. Natomiast w Gdovii szwankowała linia pomocy, lecz wynik do przerwy nie uległ już zmianie.

[Markot Roman]

W drugiej połowie Damiana Kulmę na obronie zmienił młodzieżowiec Hubert Musiał, a Kacpra Jamkę w ataku Jakub Noga. Gra gości od razu poprawiła się, składne akcje przybierały coraz bardziej na sile. Po technicznym uderzeniu Kacpra Tabora w długi róg bramki, w 51 minucie Gdovia doprowadziła do wyrównania. Od tego momentu po dobrym początku, gospodarzom jakby brakowało motywacji i z minuty na minutę rezygnowali z walki o punkty. Kolejne trzy gole dla Gdovii zdobył doświadczony Jarosław Krzak, w 60 minucie po zamieszaniu na polu karnym, popisał się mocnym strzałem pod poprzeczkę. W 71 minucie wykorzystał zamieszanie przy rzucie wolnym, szybko ustawił piłkę i z 20 m posłał piłkę obok zaskoczonego bramkarza. Dwie minuty później po rzucie rożnym, przelobował bramkarza na 1:4. Wysokie prowadzenie pozwoliło trenerowi Gdovii dokonać kolejnych zmian, na boisko weszli: Patryk Wojtaszek, Piotr Dudek i bramkarz Babral. Zwycięstwo w 84 minucie przypieczętował Jakub Wojtaszek, z 35 m posyłając lobem piłkę do siatki. Hejnał Krzyszkowice - Gdovia Gdów 1:5 (1:0).

[Markot Roman]

Zanim na dobre w najbliższy weekend, ruszy wiosenna seria spotkań w krakowskiej okręgówce, trochę o historii liplaskiego klubu piłkarskiego pod nazwą Derby Liplas.

Pod patronatem Związku Młodzieży Wiejskiej, w 70-tych latach ub. stulecia, zaistniał boom na zakładanie wiejskich klubów. Szczególną aktywność w tym zakresie na terenie gdowskiej gminy, przejawiał Stanisław Wojas, vice - przewodniczący PZ LZS w Myślenicach i arbiter piłkarski ze Stryszowej. Przy wsparciu lokalnych sympatyków futbolu, w 1970/71 roku reaktywował Stryszowiankę, w trzech innych miejscowościach, Liplasie, Bilczycach i Wiatowicach, pod patronatem LZS zawiązano nowe kluby. Najdłużej z nich przetrwały Stryszowianka i LZS Derby Liplas, kilka lat Błękitni Wiatowice, najkrócej LZS Viktoria Bilczyce. Funkcjonowanie małych klubów zależało od aktywności miejscowych fanów futbolu, zwykle pozostawieni swojemu losowi, bez odpowiedniego wsparcia państwowego i skromnego zaplecza, działały ze zmiennym szczęściem do czasu zawieszenia swojej działalności.

Do 1974 roku, kilku Liplesian zawsze grywało w Zielonych Niegowić, m.in. Bronisław Feliks, Kazimierz Chorąży, Henryk Kowalski, Eugeniusz Zawadzki, Tadeusz Turakiewicz, Ryszard Woźniak, Stanisław Godula. Presja i chęć występowania każdego piłkarza w pierwszym teamie była duża, stąd niekiedy dochodziło do nieporozumień i zgrzytów w niegowickiej drużynie. Zatem wiosną 1974 roku powstała inicjatywa zawiązania własnej drużyny pod nazwą LZS Derby Liplas z biało-czarnymi barwami. Najaktywniejszymi orędownikami powołania liplaskiego klubu byli: Józef Oberwan - pierwszy prezes, Stanisław Godula, Wiesław Pieprzyk, Zdzisław Oberwan, Antoni i Jan Kasprzykowie, Edward Pieprzyk - sponsor drużyny. Chętnych do gry zgłosiło się wielu miejscowych, także z sąsiednich wsi. Pierwsze dwa komplety strojów, jeden w całości koloru niebieskiego, drugi z białymi koszulkami z czerwonym pasem i spodenkami, getry, buty piłkarskie, kilka piłek i sporych rozmiarów torbę do przenoszenia tego sprzętu, nabyli w krakowskim sklepie sportowym przy ul.18-go Stycznia. Na koszulkach nazwę drużyny oraz numery, sprejem wypisał ręcznie Janek Kasprzyk, po pierwszym praniu prawie nic z nich nie zostało. Bojowy chrzest piłkarski drużyna przeszła w sierpniowym turnieju 1974 roku o puchar Naczelnika Gminy Gdów Antoniego Pisarskiego. Wzięło w nim udział 10 niezrzeszonych zespołów młodzieżowych z terenu całej gminy. W Liplasie na tą okoliczność prócz Derbów powstał też drugi team - Orły Liplas. Zespoły liczyły po siedmiu piłkarzy, a mecze rozgrywano na krótkim boisku i małe bramki. Okazało się, że Liplesianie prezentują niezły, futbolowy poziom, zajmując dwa pierwsze miejsca w turnieju.

[Markot Roman]

Na sezon 1974/75 LZS Derby Liplas zgłoszono do rozgrywek w C klasie myślenickiej Delegatury Wojewódzkiej Federacji Sportu Sekcji Piłki Nożnej. Zadebiutowali we wschodniej II grupie, w gronie ośmiu drużyn: z LZS Viktorią Bilczyce, LZS Iskrą Brzączowice, LZS Skalnik Trzemeśnia, LZS Gdów Ib, LZS Lipnik, LZS Dziekanowice i LZS Clavią Świątniki Ib. Początkowo klub nie posiadał własnego boiska, mecze rozgrywano gościnnie na boisku Gdovii Gdów. Piłkarze zobowiązali się sami zadbać o przygotowanie murawy boiska przy Wisielówce, znakowali linie, wieszali siatki w bramkach, ale nie zawsze ściągali je z powrotem, czym irytowali gospodynię gdowskiego obiektu - Stanisławę Kaletę. W okresie jesienno-zimowym korzystali z gimnastycznej sali gdowskiej Szkoły Podstawowej. Działalność finansowano skromnie z gminnego budżetu, wspieranego także wiejskimi pieniędzmi i prywatnym sponsoringiem, szczególnie w zakresie transportu na wyjazdowe mecze. Niektórzy piłkarze z własnych funduszy pokrywali zakup korków. Trzon drużyny tworzyli miejscowi, w pierwszych latach występowali: w bramce Zbigniew Turakiewicz, okazjonalnie kilka meczów na „lewych” papierach bronili: Jan Górka z Krakowa i Leszek Rybak z Bilczyc, na obronie: Jan Kasprzyk, Zdzisław Oberwan, Stanisław (Kazimierz) Kasprzyk, Mieczysław Szostak, w pomocy i ataku: Stanisław Godula, Kazimierz Godula, Krzysztof Kasprzyk, Andrzej Pieprzyk, Krzysztof Pieprzyk, Czesław Pieprzyk, Leszek Pieprzyk, Marian Kalisz, Tadeusz Kalisz, Stanisław Kalisz, Roman Białota, Leszek Feliks, Adam Feliks, Tadeusz Feliks, Bogdan Puterko, Józef Kapecki, Ryszard Woźniak, Wojciech Wicher (Rumcajs), Antoni Kasprzyk. W kolejnych latach dochodzili młodsi: bramkarze Kazimierz Zięba i Jan Tabak, Marek Karwecki, Marek Kasprzyk, Henryk Kaleta, Kazimierz Białota, Robert Pieprzyk, Robert Kasprzyk, Stanisław Feliks, Sławomir Markot. Po rozwiązaniu Viktorii Bilczyce w 1976/77 roku, kilku piłkarzy próbowało sił w Derbach, m.in: bramkarz Andrzej Jamka, Andrzej Palonek, Marian Kostecki, bracia Henryk i Stefan Sobczykowie.
Transport na wyjazdy organizowano własnym sumptem, przez kilka lat chętnie piłkarzy Derbów, przewoził prywatnym Żukiem Józef Jamka z Bilczyc, jeździli też inni kierowcy zakładowymi samochodami. Sporadycznie zdarzały się przejazdy taksówkami lub autobusową komunikacją PKS - u, kiedy zabrakło pojazdu, mecz oddawali walkowerem. Nie zachowały się kompletne wyniki spotkań i tabel rozgrywek z całego okresu istnienia klubu. Zapamiętano, że pierwszy swój mecz ze Skalnikiem Trzemeśnia, Derby przegrały na Wisielówce 2:6 (2:2), dla gospodarzy obie bramki strzelił Andrzej Pieprzyk. W drugim na wyjeździe do Lipnika zremisowali 1:1, a wiosną 1975 z liderem tabeli Skalniakiem Trzemieśnia przegrali 0:7, miejscowy piłkarz Jaśkowiec siał wtedy popłoch na boisku i zdobył co najmniej 3 gole. 1 czerwca na Wisielówce ulegli Viktorii Bilczyce 0:4. W inauguracyjnym sezonie 1974/75 Derby Liplas uplasowały się na 5 pozycji, w 14 meczach zgromadziły 15 punktów i stosunek bramek 29:25.

[Gniewko]

A tymczasem dziś : Palestyna : Bangladesz. 5:0. Szok

[Markot Roman]

Początkowo piłkarze Derby Liplas trenowali sami, plasując się zwykle w środkowej części tabeli C- klasowych rozgrywek. Po 2-3 sezonach zatrudniono pierwszego szkoleniowca Bogusława Ciulembę z Gdowa. Po nim Mariana Ruska, byłego piłkarza Prokocimia Kraków, który jednocześnie opiekował się nowopowołaną drużyną liplaskich juniorów. Do 1982 roku nikt nie prowadził szczegółowego zapisu wyników z mistrzowskich spotkań. W pamięci zachowało się niewiele z nich, najbardziej zacięty przebieg miały pojedynki w derbach z Viktorią Bilczyce. W bezbramkowym spotkaniu jesienią 1975 roku, Liplesianie nie wykorzystali rzutu karnego, dobry występ zaliczył wtedy bilczycki bramkarz Andrzej Gaszyński. W innym meczu Liplesianie zrewanżowali się 2:1, zwycięską bramkę strzelił Staszek Godula.

Własny obiekt urządzali dopiero w 1979 roku, choć nie bez kłopotów. Na boisko piłkarzom pasowało równe pole, peegierowskie orne przy skrzyżowaniu dróg. Ale początkowo kierownictwo POHZ i gminne władze nie akceptowały tego, proponowały urządzić obiekt na podmokłych łąkach w sąsiedztwie liplaskiego dworu. Nic nie wskórano także w krakowskim Urzędzie Wojewódzkim ze względu na ochronę gruntów ornych. Ostatecznie za zgodą dyrektora POHZ Wieliczka (-) Volbrechta i kierownika liplaskiego oddziału Czesława Bartosza, dla liplaskich piłkarzy przeznaczono około 1 ha pola przy upatrzonej krzyżówce w centrum. Na wyznaczonej działce, nierówności po zaoraniu równały brony obciążone tramwajową szyną, a trawę zasiał ręcznie Franciszek Kasprzyk. O resztę zadbali sami działacze i piłkarze, bramki i ławki przygotował Józef Oberwan, poboczem wkopano zużyte opony, z trzech stron obiekt obsadzono lipami i przygotowano na sezon 1979/80. Pierwszy, towarzyski mecz na własnym boisku, Derby Liplas przegrały z Prokocimem Kraków, dla gości urządzili ognisko z pieczonym baranem. A w mistrzowskim już spotkaniu z Sępem Droginią lub Iskrą Brzączowice padł remis 1:1, bramkę z karnego wyrównał Czesław Pieprzyk.

[Markot Roman]

Siedem kolejnych sezonów Derby Liplas rozgrywały C- klasowe mecze w myślenickim podokręgu, by w 1980/81 awansować do B klasy. Dwie kolejne rundy piłkarze rywalizowali w grupie z Gdovią Gdów. Lokalne pojedynki zawsze gromadziły sporą publiczność, 23 maja 1982 Gdowianie wygrali w Liplasie 1:4 (1:1). Ostatecznie w rundzie 1981/82 Derby Liplas zajęły tuż za Gdovią 4 pozycję, z dorobkiem 17 punktów i bramkami 34:35. W kolejnym sezonie rywale z Gdowa zdołali awansować do A klasy, a Derby Liplas uplasowały się na 6 pozycji z 21 punktami i stosunkiem bramek 44:41. Najskuteczniejszym strzelcem, zwykle połowy wszystkich zdobytych goli był napastnik Antoni Kasprzyk, ps. Delawer, Derby Cantry. Pozostałymi dzielili się: Andrzej Pieprzyk, Marek Karwecki, Leszek Pieprzyk, Leszek Feliks, Bogdan Puterko, Robert Kasprzyk, Stanisław (Kazimierz) Kasprzyk, Robert Pieprzyk, Krzysztof Kasprzyk, Sławomir Markot.

[Markot Roman]

Długoletni bramkarz Derbów Liplas, Kazimierz Zięba zadebiutował 28 marca 1978 w meczu z rezerwą Gdovii. W latach 1982/94 skrzętnie notował w zeszyciku część wyników swojej drużyny i gromadził wycinki z gazet. Poniżej jego notatki z lat 1982/83.

[Markot Roman]

LZS Derby Liplas przez 13 sezonów, w latach 1982/94, występował ze zmiennym powodzeniem w myślenickim podokręgu B klasy. Najczęściej zajmował środkowe pozycje w tabeli i nigdy nie awansował wyżej. Przygotowując się do sezonów drużyna rozgrywała towarzyskie sparingi z piłkarzami Zielonych Niegowić, 27 lipca 1986 przegrała z rezerwą Gdovii Gdów 3:1 (0:1), także w turnieju gminnym w lipcu 1987 wynikiem 3:2 (1:1).

Uzdolniony piłkarz Derby Liplas, Robert Kasprzyk (rocznik1965), za namową prezesa Gdovii Gdów Stanisława Madeja, od jesieni 1987 roku zasilił pierwszy skład gdowskiego klubu. Grał w ataku na prawym skrzydle, wiosną 1988 roku w meczu z Prokocimiem Kraków doznał poważnego urazu, wybicia barku stawowo-oboczykowego. Z niewyleczoną do końca kontuzją dotrwał jeszcze do końca sezonu w okręgówce i wrócił do macierzystego klubu. Odejście Kasprzyka na rok, mocno osłabiło drużynę Derby Liplas, rywalizującą w myślenickiej grupie m.in. z rezerwą Gdovii II popularnie zwaną Zagajanką. 11 października 1987 na Zarabiu zremisowały 1:1 (0:1), i po jesiennej rundzie zajmowały ostatnią pozycję w tabeli, z dorobkiem 3 punktów i stosunkiem bramek 14:35. Wiosną 1988 Liplesianie spisywali się już lepiej i uratowali przed spadkiem, choć z Gdovią II przegrali u siebie 1:5 (0:3).