Wzniesiono go w stylu barokowym na planie prostokąta w konstrukcji zrębowej. Jest parterowy, otynkowany i nakryty czterospadowym dachem łamanym polskim, krytym gontem. Budynek posiada piwnice ze sklepieniami kolebkowymi. Na ścianie krótszej ( zachodniej) znajduje się główne wejście do dworu, pierwotnie poprzedzone drewnianym gankiem ( rozebrany). Na osi dworu usytuowano sień.
Idąc z sieni na lewo wchodzimy do najcenniejszego pomieszczenia dworu i jego prawdziwej dumy! Jest to reprezentacyjna sala nakryta bogatym barokowym stropem podzielonym ramami na pola i dekorowanym stiukiem oraz polichromią z przedstawieniem Chrystusa i ewangelistów. Niestety zachowały się tylko dwa z czterech wizerunków ewangelistów, pozostałe dwa wizerunki zaginęły w latach 70-tych XX wieku. Za to pod stropem odkryto w 1976 roku się dekoracyjny fryz z ptakami.
Opisywana sala pełniła niegdyś rolę kaplicy, gdy dworem zarządzał zakon misjonarzy z Krakowa. Obecnie jest salonem urządzonym meblami z XIX wieku.
Laskowscy byli właścicielami dworu do 1688 roku po czym sprzedali majątek biskupowi krakowskiemu Janowi Małachowskiemu, który przekazał go wspomnianemu wyżej zakonowi misjonarzy, którzy przeznaczyli budynek na swoją letnią rezydencję.
Po sekularyzacji dóbr klasztornych przez władze austriackie w 1781 roku dwór z majątkiem zostaje sprzedany i kilka razy zmieniał właścicieli.
W 1924 roku przechodzi na własność rodziny Michałowskich, którzy utracili go po wojnie w wyniku wywłaszczenia. W 1986 roku dwór został opuszczony z powodu znacznych zniszczeń. Od zagłady uratowała go ponownie rodzina Michałowskich, która wykupiła budynek od gminy w latach 90-tych XX wieku i systematycznie go odnawia. Aby uratować rodzinny dwór w Laskowej państwo Michałowscy ( rodzice obecnego właściciela) przenieśli się tutaj aż z Gdańska, gdzie mieli ustabilizowaną sytuację majątkową. Przybywając do Laskowej i przeznaczając pieniądze na remont wkrótce popadli niestety w biedę i długi, ponieważ restauracja takiego zabytku pochłania mnóstwo pieniędzy. Z czasem rodzina zaczęła żałować swojej decyzji, ale pragnienie odbudowy dworu było silniejsze.
Warto wspomnieć, że w dworze przebywał w styczniu 1945 roku radziecki marszałek Iwan Koniew, któremu Kraków zawdzięcza ocalenie podczas wyzwalania miasta.
Dwór jest udostępniany do zwiedzania latem. Jest jednym z obiektów Otwartego Szlaku Architektury Drewnianej Małopolski. Warto do niego zajrzeć, ponieważ przewodnikiem jest sam właściciel dworu
.Warto zwrócić uwagę na zewnętrzne obramienia okien. Jeszcze w 2000 roku miały one inny wygląd, bardziej fantazyjny. Załączam zdjęcie z 2000 roku, gdzie można je jeszcze zobaczyć.
