Rudnik - pałac

[Eworu]

W gminie Rudnik pośrodku dawnego PGR-u stoi posiadłość rodu . Jest to jeden z najbardziej znanych pałaców z naszej okolicy. Przyćmiewa go jedynie Sławików, notabene znajdujące się dosłownie parę wiosek obok. Pałac z zewnątrz prezentuje się bardzo dobrze - jeszcze za czasów PRL-u przeszedł renowację i większość zdobień i ich barwy przetrwała do dziś w niezłym stanie. W środku jak to zwykle bywa nie pozostało zbyt dużo wyposażenia. Większość pokoi jest pozbawiona mebli, lecz w miarę dobrze zachowana. Ciekawostka jest znajdująca się w podziemiach obszerna piwnica na wino. To co sprowadza rzesze eksploratorów to jedyna w swoim rodzaju klatka schodowa. Jej drewniane poręcze pną się ogromną spiralą z pierwszego na drugie piętro. Całe założenie klatki na szczęście wogóle nie zostało przebudowane w PRL-u, przez co do dziś możemy oglądać oryginalne balustrady czy rzeźbione w drewnie podpory. Poza klatką schodową na piętrach uwagę zwraca drewniany ganek , sztukaterie na sufitach oraz kominki. Na jednym z nich, tak samo jak na fasadzie frontowej, zachowany został herb rodowy. Niestety ktoś wiedziony przekonaniem że skoro srebrny to musi być metalowy próbował oderwać kawałek. Chciałbym zobaczyć jego minę jak się zorientował że to jednak gips
W zeszłym roku runęła część frontowa z herbem. Nie wiem czy klatka schodowa pozostała nienaruszona.

Pierwsza posiadłość w Rudniku jest wzmiankowana w 1784 roku jako siedziba rodu von Adlersfeld. Po kilku latach przechodzenia z rąk do rąk w w okolicach 1797 roku majątek wykupił Friedrich von der Marwitz. Prawdopodobnie to oni wznieśli obecny pałac. Ożenił się Wilhelminą von Seherr-Thoss z Ostroszowic. W 1816 roku Friedrich zmarł i posiadłośc pozostała w rękach jego żony. W 1818 roku ożeniła się z Eduardem von Selchow, a pałac przejął jej syn Fredriech von Selchow. Przez następne lata włości były dziedziczone przez kolejnych członków rodu. Przez lata w gospodarstwie działała gorzelnia, hodowano bydło wschodniofryzyjskie, uprawiano m.in. len, buraki cukrowe. W PRL-u posiadłość przejęły władze, które przekazały ją PGR-owi. OD lat 90-tych przeszedł w ręce prywatne. Właściciel pozostaje nieznany i nie interesuje się swoją własnością. W styczniu 2019 roku zawaliła się prawdopodobnie samoistnie fasada budynku. Od tego również roku pałac został zajęty przez komornika wraz z sąsiednią gorzelnią i jest wystawiony na sprzedaż.

Budynek murowany, z cegły, na planie prostokąta, z szerokimi ryzalitami środkowymi w dłuższych elewacjach. Dwukondygnacyjny, nakryty czterospadowym dachem z naczółkami. Fasada (wsch. elewacja) 9-osiowa, z trzykondygnacyjnym 3-osiowym ryzalitem środkowym, ujętym po bokach ostatniej kondygnacji doryckimi pilastrami. Ryzalit wieńczy trójkątny fronton z kartuszem herbowym. W elewacji ogrodowej (zach.) wydatny ryzalit środkowy, z kwadratową wieżą na osi, nakryty płaskim dachem. Boczne elewacja krótsze, 3-osiowe, w pd. na pierwszym piętrze niewielki drewniany balkon. Parter i naroża budynku ozdobione boniowaniem, okna w profilowanych obramowaniach uszatych i opaskach z kluczami. Zachowany dwutraktowy układ wnętrz, z sienią na osi.

https://www.youtube.com/watch?v=v8kP4DdTO1Y

Źródło
https://www.palaceslaska.pl/index.php/i ... 254-rudnik
https://szukajwarchiwach.pl/3/8/0/220/2 ... 1#tabSkany