Świątynia powstała w roku 1813 albo w roku 1819 lub w tych latach została przebudowana. Jest to budowla trójdzielna z wydłużoną nawą i z węższym do nawy prezbiterium zakończonym ścianą prostą. Przy prezbiterium, nietypowo, bo od południa znajduje się zakrystia.Całość budowli nakrywają dachy kalenicowe a nie namiotowe jak w starszych cerkwiach. Kalenice dachów zdobią wieżyczki z pozornymi latarniami. Babiniec częściowo został skryty przez podstawę dużej wieży i zachatę. Ściany i dachy kryje gont.
Wnętrze cerkwi nakrywa płaski strop pokryty, podobnie jak ściany, barwną polichromią figuralno-ornamentalną z końca XIX wieku.
W przejściu z przedsionka do babińca można zobaczyć portal z łukiem wyciętym w ośli grzbiet.
Świątynia zachowała kompletny ikonostas rokokowy z XVIII wieku ( obecnie częściowo w renowacji) , pochodzący prawdopodobnie z wcześniejszej świątyni. Warto zwrócić uwagę, że Ikonostas posiada, odbiegającą od tradycji, ikonę namiestną. Zamiast ikony św. Mikołaja jest to ikona z wizerunkiem św. Onufrego
.Od 1947 roku cerkiew pełni funkcję kościoła katolickiego.
