Świątynia, o pięknej oryginalnej bryle, reprezentuje archaiczny typ bojkowski. Jest trójdzielna z wyróżniającą się nawą, która jest szersza i wyższa od pozostałych części. Poszczególne części cerkwi są wyraźnie wyodrębnione i nakryte osobnymi kopułami. Całość obiega, w połowie wysokości nawy, dach okapowy. Konstrukcja cerkwi umieszczona jest na kamiennej podmurówce.
Pozostałości pierwotnego wyposażenia świątyni, w tym ikonostas, zostały umieszczone w Muzeum Zamkowym w Łańcucie.
Po wojnie i wysiedleniu miejscowej ludności ( 1951 rok) cerkiew zamieniono na kilka lat na magazyn. Szybko jednak znalazła się pod opieką konserwatorską i doczekała remontu.
Obecnie budynek cerkwi należy do katolickiej parafii w Ustianowej.
Przy cerkwi zachowała się drewniana dzwonnica oraz cmentarz z kilkoma nagrobkami i „ tajemniczym krzyżem”
.