Męcina - kościół pw. św. Antoniego
: sobota 29 lut 2020, 20:07
Kościół św. Antoniego w Męcinie powstał w 1638 r. W XVIII w. do nawy dobudowano wieżę i kaplicę. Jednolity blaszany dach nakrywa nawę i węższe od niej, zamknięte prezbiterium.
Ciekawostką jest zegar na północnej ścianie wieży element rzadko spotykany w architekturze drewnianej. Wnętrze nakryte jest stropami płaskimi i ozdobione polichromią z 1888 r.
W świątyni znajdują się ołtarze późnobarokowe z XVIII w.: w głównym obraz Ecce Homo, w bocznych wizerunki Matki Boskiej Różańcowej i św. Antoniego.
Warto zwrócić uwagę na barokową drewnianą chrzcielnicę z XVII w.
W miejscu, gdzie dziś stoi zabytkowy kościółek św. Antoniego w Męcinie, istniała już wcześniej świątynia, również drewniana.
Wymieniona jest już w świętopietrzu z 1325.
Wspomina o niej również Jan Długosz w swoim dziele Liber Beneficjorum.
W okresie reformacji służyła miejscowemu zborowi ariańskiemu (braciom polskim), a następnie od 1605 ponownie wyznawcom kościoła rzymskokatolickiego. Została zburzona w 1685.
W tym samym roku postawiono nowy kościół, wykonany z drewna, według zasad konstrukcji zrębowej. W XVIII wieku dobudowano od strony południowej niewielką kaplicę boczną. W 1888 wnętrze ozdobiono ornamentalną i figuralną polichromią, która została odnowiona w 1982.
Po konsekrowaniu nowego kościoła w 2006, obecnie zabytkowa świątynia pełni funkcję kościoła pomocniczego.
PS... zdjęcie drugie nie jest mojego autorstwa...
Ciekawostką jest zegar na północnej ścianie wieży element rzadko spotykany w architekturze drewnianej. Wnętrze nakryte jest stropami płaskimi i ozdobione polichromią z 1888 r.
W świątyni znajdują się ołtarze późnobarokowe z XVIII w.: w głównym obraz Ecce Homo, w bocznych wizerunki Matki Boskiej Różańcowej i św. Antoniego.
Warto zwrócić uwagę na barokową drewnianą chrzcielnicę z XVII w.
W miejscu, gdzie dziś stoi zabytkowy kościółek św. Antoniego w Męcinie, istniała już wcześniej świątynia, również drewniana.
Wymieniona jest już w świętopietrzu z 1325.
Wspomina o niej również Jan Długosz w swoim dziele Liber Beneficjorum.
W okresie reformacji służyła miejscowemu zborowi ariańskiemu (braciom polskim), a następnie od 1605 ponownie wyznawcom kościoła rzymskokatolickiego. Została zburzona w 1685.
W tym samym roku postawiono nowy kościół, wykonany z drewna, według zasad konstrukcji zrębowej. W XVIII wieku dobudowano od strony południowej niewielką kaplicę boczną. W 1888 wnętrze ozdobiono ornamentalną i figuralną polichromią, która została odnowiona w 1982.
Po konsekrowaniu nowego kościoła w 2006, obecnie zabytkowa świątynia pełni funkcję kościoła pomocniczego.
PS... zdjęcie drugie nie jest mojego autorstwa...