Kościół Najświętszej Matki Bożej Loretańskiej (pierwotnie kaplica) jest najstarszą świątynią na warszawskiej Pradze.
W 1617 przybył tu zakon bernardynów. W tym samym roku położono kamień węgielny pod kościół i klasztor, który poświęcił biskup płocki Henryk Firlej w obecności króla Zygmunta III Wazy i dworu.
Przy południowej ścianie wzniesiono wtedy także naszą kaplicę z Domkiem Loretańskim, która została poświęcona w 1642 roku.
Gdy w 1648 roku Praga otrzymała prawa miejskie, w jej herbie umieszczony został wizerunek Matki Bożej z Dzieciątkiem nad kaplicą Loretańską podtrzymywaną przez anioły.
W lipcu 1656 w czasie potopu szwedzkiego po bitwie o Warszawę kościół, kaplica i zabudowania klasztorne zostały zniszczone i ograbione.
Kolejny raz zespół klasztorny ucierpiał w czasie Insurekcji kościuszkowskiej, gdy 4 listopada 1794 roku Rosjanie zdobyli Pragę, dokonując straszliwej rzezi ludności cywilnej. Ofiary pochowano wokół kościoła, jednak o cmentarzyku z czasem zapomniano.
W okresie Księstwa Warszawskiego klasztor znalazł się w planowanym przez Francuzów pasie praskich umocnień i w 1811 rozebrano kościół i klasztor, jednak kaplica Loretańska ocalała dzięki sprzeciwowi miejscowej ludności.
Po upadku Księstwa Domek Loretański był jedyną praską świątynią, która pełniła funkcje kościoła parafialnego aż do czasu wzniesienia kościoła św. Floriana.
Opracowano na podstawie Wikipedii.
Lokalizacja
Zdjęcia pochodzą z 2011 roku.